ای کاش غیر غصه تو غم نداشتیم
ماهی به غیر ماه محرم نداشتیم
این داغ سینه سوز تو می‌کشتمان اگر
قلبی به قدر وسعت عالم نداشتیم
آن شب قدر که این تازه براتش دادند
فرصت درک دعای عرفاتش دادند
گفت از: «نون و قسم بر قلم و آنچه نوشت»
جوهر و لیقه و اوراق و دواتش دادند
تا که بنشیند و از کربُبَلا بنویسد...
از مسیحی که در آن دشت حیاتش دادند
این نامه به خط کوفی است، با خود گله‌ای آورده
لرزانده دل دنیا را، نه ... زلزله‌ای آورده
این نامه به خط کوفی است، با جوهری از اشک و خون
بر پای خودش امضایی، از قافله‌ای آورده
از موسم حج می‌آید ... از مشعر چند اسماعیل؟
شاید غم هاجرها را، با هروله‌ای آورده
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
«از جدایی‌ها شکایت می‌کند»
«کز نیستان تا مرا ببریده‌اند»
چشم‌ها با نام من باریده‌اند
عشق هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد
اشک هر صبح به دیدار تو بر می‌خیزد
ای مسافر به گلاب نگهم خواهم شست
گرد و خاکی که ز رخسار تو برمی‌خیزد
به شوق وصل رها کرد خانه و وطنش را سپس سپرد به شمشیرهای کین بدنش را
هنوز در تب‌وتاب نبرد بود و ملائک برای فاطمه بردند بوی پیرهنش را
کسی که بوسه زده بر گلوی این تن بی‌سر کجاست تا که ببیند عزیز بی کفنش را
زینب، اسیر سلسلۀ نینوا ببین
اهل حرم، به رنج گران مبتلا ببین
بر خاندان خود، ستم ناروا ببین
«ای مونس شکسته‌دلان، حال ما ببین
ما را غریب و بی‌کس و بی آشنا ببین»
ز خون کیست که شور حماسه می‌جوشد؟ ز سعی کیست که عالم به عشق می‌کوشد؟
ز داغ کیست که جان زمانه می سوزد؟ فلک ز اشک، به دامن ستاره می‌دوزد؟
ببین به عرش،ملائک سرشک می‌بارند بلند نام کسی را به عشق می‌خوانند
کاروانی رسیده است از راه کاروانی که توشه‌اش خون است می‌نویسد خدا سفرنامه وصف لیلا و شرح مجنون است
بوی صفین می‌رسد به مشام که حسن قاسم و علی است حسین شاید اینجا غدیرخم باشد علی اکبر چه منجلی است، حسین
این آتش افتاده به کانون حسین توست
کانون ز موج صاعقه وارون حسین توست
این پر شکسته طایر محزون حسین توست
«این کشتۀ فتاده به هامون حسین توست
وین صید دست و پا زده در خون حسین توست»
از اشک و آه شعله برافروز تشنگی
بی تاب از شرار غم اندوز تشنگی
هلال ماه محرّم ز نو هویدا شد
بیا که رایت سلطان عشق برپا شد
بیا که رایت سلطان عشق برپا شد
بیا که آیت فتح و ظفر هویدا شد
روزی که دشت ماریه دریای خون شدی
جان‌های پاک از تن خاکی برون شدی
عقل درشت خوی، اسیر جنون شدی
«کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدی
وین خرگه بلند ستون بی‌‌ستون شدی»
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
