سایت کرب و بلا - سایت تخصصی امام حسین علیه السلام



سفره حضرت ام‌البنین(س) روزهای شنبه هر هفته میزبان مسافران مترو در ایوان انتظار ایستگاه میدان ولیعصر (عج) است.



 پیغمبر (ص) بیرون آمد، در حالی که حسن و حسین با او بودند و هرکدام بر یک دوش پیامبر بودند. حضرت، یک بار حسن را می‌‎بوسید و یک بار حسین را؛ تا به ما رسید و فرمود: «من احبّ الحسن و الحسین فقد احبّنی و من ابغضهما فقد ابغضنی؛ هرکس حسن و حسین (ع)را دوست بدارد، همانا مرا دوست داشته و هرکس آنها را دشمن بدارد، پس البته مرا دشمن داشته است.»


من دیر رسیدم. شبیه حضرت عباس می‌خواست به میدان برود. حتی از «حر» هم دیرتر رسیده بودم! اما گویا هنوز هم دیر نشده بود.
شبیه شمر با کلاه خود و شمشیر و زره، در میدان جولان می داد و وقیحانه به قصد خود اعتراف می‌کرد. سمت راست میدان، اهل حرم و سبزپوشان ایستاده‌اند. و سمت چپ، سرخ پوشان. چقدر نزدیک و چقدر دور! مشکل بود تا باور کنم که این جا کربلا و امروز عاشورا است؛ ولی شبیه بود!
شبیه حضرت عباس از امام اذن میدان می‌خواست. اما در زمینه شور می‌خواند و شبیه عباس با شور پاسخ می‌داد؛ اما سرخ پوشان همه خارج از دستگاه و بی تحریر می‌خواندند.
من خیلی دلم می خواست امام را ببینم؛ اما دور بود و چهره اش را خوب نمی دیدم. امام با دست مبارک، بر تن شبیه عباس کفن پوشاند. شبیه عباس برق آسا به قصد آب بر اسب جست. اسب بال گرفت و تماشاگران غوغا کردند.


باید دغدغه‌های نسل جدید درک شود و نسبت سوگواری حسینی با آن سنجیده شود تا شاهد مواضع عجیب‌وغریبی نباشیم که منجر به کنار گذاشتن این مناسک یا به سخره گرفتن آن یا لااقل درک نکردنش از سوی نسل جدید شود



توصیه به زیارت امام حسین (ع) در جای جای کتب روایی شیعه به چشم می‌خورد. کمتر مناسبت مهمی از مناسبت‌های شیعی است که زیارت سیدالشهدا (ع) به عنوان یکی از اعمال مخصوص آن ذکر نشده باشد و امروزه زیارت کربلا به عنوان یکی از نمادهای جهانی شیعه شناحته می‌شود که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. امروزه حرکت عظیم اربعین و بازتاب جهانی و منطقه‌ای آن بر کسی پوشیده نیست. پاسداشت زیارت به عنوان یکی از نمادهای بزرگ شیعه و یکی از اعمال مهم عبادی که مورد توجه بزرگان دین قرار گرفته است، وظیفه هر شیعه و دوستدار مکتب امام حسین (ع) است. در این پرونده برآنیم تا به برخی از ابعاد این عبادت مهم الهی و شعار و نماد بزرگ شیعی بپردازیم.

عصر امامت امام محمدباقر (ع) یکی از دوران پرتلاطم فکری در جهان اسلام است. گروه و جریاناتی نظیر مرجئه، خوارج، کیسانیه، غالیان و... فهم و برداشت خود را از اسلام ارائه می‌دادند و عملا مبانی و معارف دین در خطر قرار گرفته بود. در چنین شرایطی امام باقر با توجه بیشتر به علوم و معارف دینی و تربیت شاگردان و حضور در مناظرات مختلف به ترویج علوم نقلی و عقلی در جهان اسلام پرداخت.

فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×