بهترین خلق مدتی مهمان زمین بود

زمین جایگاه ملائک بود

جایگاه وحی

بعد از این  چشمان اهل بیتت همواره گریان است

از جدایی سر و بدنت آرامشِ عرش و فرش بهم ریخته است!

باز می‌گردند از اسارت اما خاطرات کربلا مگر فراموش می‌شود؟!

جابر به یاد می‌آوری کودکی حسین (ع) را

می‌بینی که با ثمره دل حضرت زهرا (س) چه کردند

40 روز از مصیبت بزرگ گذشت

اما هنوز جای غل و زنجیر  اسارت بر بدن اهل بیتت مشهود است

واژگان نمی‌توانند مصیبت شما را وصف کنند ای سالار شهیدان

چه غمی دارد دختر نازدانه‌ات که تو را در بستر می‌بیند!

چگونه می‌‌تواند دنیای بدون تو را برای خود تصور کند؟!

تو بذر‌های محبت  آل‌الله را در قلب خود پرورش می‌دادی اما پدر و خواهرت از هیچ ظلمی کوتاهی نکردند.

لعنت بر ابوموسی اشعری و عمروعاص

نام این دو که برده می‌شود تمام نیرنگ‌ها برایمان تداعی می‌شود

همانند سگ زوزه می‌کنند دشمنانت

اما تو ای بزرگترین نشانه خداوند به عدم می‌فرستی دشمنان خدا را

تو ثمره دل اولین شهیده‌ِ اسلامی 

پس شاید برای همین است که علی (ع) می‌گوید:

هرکه از مرگ تو محزون نشود بهره زِ اسلام محمد نبرد