در تمام مدتی که مرا به دندان گرفته بود بغض توی گلویم گیر کرده بود. عمود که بر فرق سرش خورد بغضم ترکید و اشک‌هایم ریخت روی زمین. مرد متحیر و مأیوس باقی ماند.

با من حرف می‌زد، برایم دعا می‌کرد. می‌گفت «یک روزی ما را یاری خواهی کرد، در روزی سخت!»
آرزو می‌کردم آن روز زودتر برسد. اما دریغ که از آن روز فقط روی سیاه برایم باقی مانده و اشک تا به حشر؛
افسارم رها شد. نمی‌دانستم دست‌هایش را بریده‌اند. خون جلوی دیدم را گرفت. فقط می‌خواستم از آنجا بروم؛
من نمی‌دانستم به کجا می‌روم؛ سپاه خودی یا لشگر دشمن!
ناگهان زمین و آسمان پیش چشمانم سیاه شد. می‌خواستم بازگردم اما...

همیشه نگرانش بود؛ از روزی که برادرش به او سپرده بودش.
دلش می‌خواست قد کشیدنش را ببیند؛ مرد شدنش را.
حالا عمو نگاه می‌کرد به برادرزاده که چقدر مرد شده بود؛ چقدر قد کشیده بود.
که طعم عسل چقدر به دهانش مزه کرده بود.
فقط مانده بود چگونه تا حرم برگرداندش.

کربلا تا شام را بیست روزه طی کردند... سر آورده بودند.

 

همه وقتی می‌رفتند، خودشان را با خانواده‌شان معرفی می‌کردند. با نسبشان. ولی او نمی‌دانست چه بگوید. او که کسی نبود. نسبی نداشت. یک سیاه پوست غلام زاده! مصمم پا به میدان نهاد و فریاد زد: «امیری حسین و نعم الامیر»
بهترین نسبت را یافته بود و بالاترین شرافت را.

جلسۀ قبل گفته بود که مبلغ قرارداد پایین است و حاضر به امضای آن نیست. طرف عراقی با تردید قرارداد را روی میز می‌گذارد. بعد چند ثانیه مکث همراه با بغض و بدون نگاه به مبلغ قرارداد آن را امضا می‌کند.

«موضوع قرارداد: اصلاح و به سازی شبکۀ آبرسانی شهر کربلا»

«خدایا! مرا و برادرانم را، و زائران قبر حسین بن علی را بیامرز.» «کسانی که اموال خود را صرف کرده، و بدنهایشان را برای رسیدن به بِرّ و نیکی ما به زحمت می اندازند،» «اینان به صلۀ ما که نزد تواست امید دارند، و می خواهند پیامبرت محمّد را شادمان کنند،» «دستور او را اطاعت کرده و دشمنان ما را خشمگین کنند،» «و همه این اعمال را برای خشنودی تو انجام می دهند.»

راهپیمایی اربعین رویدادی صرفا فرهنگی یا سیاسی نیست، نمایاندن زیست‌جهانی رقیب برای زیست‌جهان مدرن است و این یعنی این پدیده را می‌توان ذیل یک گفتمان دید و به بررسی آن پرداخت.

در زیارت عاشورا می‌خوانیم « اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ» و ایشان را ثار الله خطاب می‌کنیم؛ بنابراین لازم است به بررسی لغوی و ادبی مصدر «ثار» بپردازیم.

در طول تاریخ علمای اهل سنت، موضع گیری های مختلفی نسبت به قیام و شهادت امام حسین (ع) داشته‌اند. برخی از آنان این رفتار امام حسین (ع) را تایید و برخی رد کرده‌اند.