به اعتقاد ما امامت ادامه نبوت است و امام همه مقامات و جایگاه­‌های رسول خدا (ص) را غیر از مقام نبوت و دریافت وحی نبوی دارد، همان طور که پیامبر از طرف خداوند انتخاب می‌شود، امام نیز از طرف خدا انتخاب می‌‌شود.

 از آثار برادری ایمانی که قرآن برمی‌شمارد می‌توان به اجتناب از غیبت، استغفار و طلب مغفرت در حق وی در هنگام دعا، اصلاح میان مؤمنان هنگام مشاجره و اختلاف، رعایت حقوق ایشان به‌طور کامل، حسن معاشرت، گذشت و عفو اشاره کرد.

درباره حضرت عباس و خصوصیات اخلاقی ایشان در منابع تاریخ چیز های کمی رسیده است و اطلاعات زیادی در دسترس نداریم. روایاتی در فضیلت ایشان از ائمه اطهار (ع) رسیده که کمی از جنبه های شخصیتی ایشان را برای ما روشن می کند که به آن‌ها اشاره می نماییم.

حضرت عباس (ع)، در روز چهارم شعبان سال 26 هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود.مادرش فاطمه (س)، دختر حزام بن خالد بود که نیاکانش همه از دلیر مردان عرب بوده و در شجاعت و دلیری در دنیای عرب مشهور بوده اند.

امام زمان (ع) در ناحیه مقدسه، شش ویژگی بارز حضرت ابوالفضل (ع) را نام برده و ابعاد گوناگون شخصیت الهی ایشان را معرفی کرده‌اند، اسوه حسنه در ولایت مداری، فداکاری، جانبازی و پاسداری از جمله آن‌هاست.

در خاندان بنی‏‌هاشم هر که عباس نام داشته او را ابوالفضل کنیه می‌‏نهادند؛ ‌‌‌همان گونه که عباس بن عبدالمطّلب و عباس بن ربیعه بن الحارث بن عبدالمطّلب و... نیز مکنّی به همین کنیه بوده‌‏اند.