بنده را تقدیم مولا کن، پدر!
قطره را واصل به دریا کن، پدر!
آخرین قربانی شش‌ماهه را
بر خدای خویش اهدا کن، پدر!
دردا که گل سوخته‌ام خواب ندارد!
دارد تب و غیر از دل بی‌تاب ندارد
او تشنه‌ی آب است، نه لالایی مادر
گهواره دهم تاب و گلم تاب ندارد
آمد از کوفی به سویش نامه‌ها
کز بیانش عاجز آمد خامه‌ها
نامه بنْوشتند بر سلطان دین
کای تو هادی بر تمام مسلمین!
ای هلال خون! دوباره سر زدی
ای محرّم! بار دیگر آمدی
زخم دل با دیدنت، کاری شده
خون به دامان افق، جاری شده
باز هم پژواک گام کیست این؟
بر علم‌ها، موج نام کیست این؟
عقل‌ها، مست جنون کیستند؟
عشق‌ها، گریان خون کیستند؟
این بهار، امسال آمد سینه‌چاک
شد دل ما و دل سبزینه، چاک
این بهار، امسال خون‌ریز آمده
چون دم تیغ فلک، تیز آمده
بارالها! باز چون افتاده حال؟
خود بدان پیشین نمانَد این هلال
دل، قرین با درد و ماتم آمده
گوییا ماه محرّم آمده
با هلال ماه غم، هم‌صحبتم
روضه‌خوان فصل آه و غربتم
ابرِ بارانی شده چشم ترم
شال غم آورده با خود مادرم
در حدیث آمد که چون «طاهر» بمُرد
مصطفی در مکّه با خاکش سپرد
پاره‌ی دل را نهان کردی به گِل
وز رخ زیبای او برکند، دل
در شامْ‌گهم، از افقِ گنبدِ گردون
ترکی به نظر آمده با دشنه‌ی پُر‌خون
سر بر زده از کتفِ فلک، سِلعه‌ی ضحّاک
پُر‌سهم‌تر از تیغِ جهان‌گیرِ فریدون
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
