دلم گرفته و خواهم که باز گریه کنم
چو شمع سوزم و در سوز و ساز گریه کنم
گره به کارم و چون اهل درد می‌نالم
نیازمندم و چون اهل راز گریه کنم
دستى که بست بال تو را با پرت چه کرد؟
پایى که تاخت بر بدنت با سرت چه کرد؟
اى کشته! اى که در دل تاریخ، زنده اى!
دشمن، نگفتنى است که با پیکرت چه کرد
اى براق لیله الاسراى من!
لیله الاسراست عاشوراى من
مرکب رهوار من! اى ذوالجناح!
مونس پیکار من! اى ذوالجناح!
خیمه زد تا که محرّم به عزاى تو، حسین!
در سر مرد و زن افتاد هواى تو، حسین!
باز با یاد لب تشنه‌ات، ای چشمه‌ی فیض!
موج در دیده زند اشک براى تو، حسین!
حسین! اى همه هستى نثار مقدم تو!
بهار دین و سیاست بُوَد محرّم تو
کنند منع عزاى تو دشمنان، چون هست
سِلاح خانه برانداز کفر، ماتم تو
هر که با عشق تو راهى به محرّم دارد
هر کجا هست، سراپرده‌ی ماتم دارد
مکتب سرخ تشیّع ز محرّم باقى است
جان ما برخى دینى که محرّم دارد
اى کشته‌ی اشک‌ها! به نام تو سلام!
بر شور محرّم الحرام تو سلام!
هفتاد و دو گل به کوى تو پرپر شد
بر خاک همیشه لاله فام تو سلام!
ای روی تو خورشید دو بین الحرمین!
تو کشته جمعه‌ای و یوم الاثنین
آن میخ که بر سینه‌ی زهرا بنشست
خنجر شد و ببْرید گلوی تو، حسین!
ای نام تو حل کننده‌ی مشکل ما!
تار است بدون نام تو، محفل ما
عمری است که سوزد دل ما در غم تو
باشد که بسوزد دل تو بر دل ما
وقتی به سوی دوست، سفر می‌کنیم ما
با نام دوست، زمزمه سر می‌کنیم ما
ماه محرّم آمد و ماه عزای او
ایجاد را به ناله، خبر می‌کنیم ما
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
