ترک کعبه می‌گوید کعبه‌زاده‌ای دیگر

سوی بی‌خماری‌ها، مست باده‌ای دیگر

راه آسمان‌هارا بی‌بُراق می‌تازد

تا بهشت می‌گیرد راه جاده‌ای دیگر

دلم تنگه دلم تنگه برادر

یه لشگر با تو می‌جنگه برادر

کمی آهسته‌تر جام بلورم!

که این صحرا پر از سنگه برادر

این روزها که بوی محرم گرفته است

عالم برای داغ تو ماتم گرفته است

در روضۀ بهشت، خدا روضه‌خوان توست

جبریل هم برای تو پرچم گرفته است

از ازل در غمت عزادارم

روسیاهم، ولی تو را دارم

تا که دور سر تو می‌گردم

با ملائک برو بیا دارم

ابلیس به یک سوی جنون می‌کارد

در سوی دگر آتش و خون می‌بارد

دارد به زمین خون خدا می‌ریزد

حقا که خداوند چه صبری دارد

ز جور شامیان و سنگ کوفی

چرا ای ماه زینب در خسوفی؟

چو با تو می‌کنم یک راه را طی

چرا بر محملم، اما تو بر نی؟

ای یادگار مادرم آهسته‌تر برو

آهسته از مقابل چشمان‌تر برو

امرم به صبر کردی و آرام شد دلم

اما بیا ز دختر خود بی‌خبر برو

مه کاسه به دست حُسن رویت

سرمست گل از شمیم مویت

هر جا که گلی ز خاک روید

با یاد تو سینه چاک روید

منم که سرسپرده‌ام به عشق تو به نام تو

چه بهره‌ها که برده‌ام ز بخشش و مرام تو

سلامتی که ساکنم به وادی السلام تو

شدم اگر که محترم شدم به احترام تو

محرم ماه الفت با جنون است

چراغ کوچه‌هایش بوی خون است

محرم حرمت خون است و خنجر

تلاطم می‌کند حنجربه حنجر

نیازمند درت را کرم دریغ مدار

ز اهلِ راه، نشانِ حرم دریغ مدار

اگرچه دیده اقامتگه جمال تو نیست

بر این رواق، غبار قدم دریغ مدار

سری اندر گوش هر یک، باز گفت                             

باز گفت این راز را باید نهفت

با مخالف، پرده دیگرگون زنید                                

با منافق، نعل را وارون زنید