من نمی‌دانم که در روز نبرد

                        داغ اکبر با دل لیلا چه کرد

یاد کن از آفتاب نیم‌روز

                        یک دو رکعت در غم اکبر بسوز

آه! از آن ساعت که طفل تشنه‌لب         لب گشود از خنده در اوج طلب

بلبلان چَه‌چَه ز ماتم می‌زنند         روز و شب از کربلا، دم می‌زنند

دل من فدای دو دست اباالفضل

به قربان چشمان مست اباالفضل

ربود از همه ساقیان گوی سبقت

به چوگان دل، ناز شست اباالفضل

محرم ماه الفت با جنون است

چراغ کوچه‌هایش بوی خون است

محرم حرمت خون است و خنجر

تلاطم می‌کند حنجربه حنجر

کاش می‌شد همره باد صبا

پر کشم تا آستان مجتبی

گوش بسپارم به آه و ناله‌اش

شکوه‌های داغ چندین ساله‌اش

هفتاد دو ماه و ظهر عاشورا

شق القمر امام را دیدم

هفتاد دو و پشت آسمان خم شد

وقتی کمر امام را دیدم

ای خماران را شرابی سوخته

ما عطشناکیم و آبی سوخته

بی تو در چاهیم و آهی آتشین

دردی از دور و طنابی سوخته

زهرۀ منظومۀ زهرا حسین

کشتۀ افتاده به صحرا حسین

دست صبا زلف تو را شانه کرد

بر سر نی خندۀ مستانه کرد

کربلا لبریز عطر یاس شد

نوبت جانبازی عباس شد

بازوانش مرگ را بی‌تاب کرد

تیغ‌های تشنه را سیراب کرد