جمله مشهور «کُلُّ یَومٍ عاشُوراءُ وَ کُلُّ أرْضٍ کَرْبَلا» از کیست؟ آیا این جمله سندیت دارد؟ آیا در روایات ما چنین عبارتی نقل شده است؟

از بچگی آرزو داشت ظهر عاشورا، علامت را روی دوشش بگذارد و جلودار دسته باشد.
همه می‌گفتند: «کوچکی، بزرگ که شدی بیا.» بزرگ شد، میان کسانی که داوطلب بودند علامت را بلند کنند، از همه لاغرتر بود.

عدم توجه به نگه‌داری و پاسداشت ارزش‌های حقیقی و واقعی شیعه و حفظ این معارف، سبب شده تا آثار افراد دیگری در تاریخ از جمله برخی صوفیان و افرادی که اعتقاد صحیحی نداشتند، در بین مردم رشد کند.

در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده است که توصیه شده هنگام نوشیدن آب، آن حضرت را یاد کنید و بر قاتلینش لعنت بفرستید.

هدف امام حسین (ع) از برپایی واقعه عاشورا، روشنگری و آگاهی‌بخشی به مردم و همچنین نجات‌بخشی بشریت است.
این اهداف را می‌توان در زیارت اربعین دید و در راهپیمایی اربعین بدان توجه نمود.

حضرت زینب (س) دارای شخصیتی برجسته و کاملی از تمامی جهات بوده‌اند. برای ایشان مقامات و صفات فراوانی ذکر شده است و روایات زیادی در شان وی از ائمه اطهار (ع) نقل شده است.

پسرک همان‌طور که داشت زنجیر می‌زد، توی صف در هیئت عزاداری پیش می‌رفت که ناگهان باران شدیدی شروع به باریدن کرد. پس از چند لحظه با لحن کودکانه رو به آسمان کرد و با خود گفت: «خدایا گریه نکن. بچه‌ها دیگه تشنه نیستن».

دشمن، دور تا دور او حلقه زده بود. خودش را از روی زمین کَند. دستانش، چند قدم آن طرف‌تر در نگاه آب، بال بال می‌زدند.

به سختی نگاهی به خیمه‌ها انداخت، رویش را برگرداند. نیم نگاهی هم به فرات کرد: «اگر به سمت خیمه‌ها بروم، آب ندارم. اگر به سمت فرات، دست...»

مرد: «هر چی فکر می‌کنم، نمی‌دونم چرا باید ادامه بدیم.»
زن: «دیگه هیچ نقطۀ مشترکی نداریم.»
صدای دسته عزاداری، نگاه مرطوبشان را به هم دوخت.

پدرش فوت شد. به سراغ لباس مشکی‌ها رفت. خندید. خیالش راحت شده بود. لباس مشکی‌ها را با شال یا حسین دیده بود.

هر دیدی بازدیدی دارد!