یکباره درون سینه‌اش غم‌ آمد انگار هزار داغ با هم‌ آمد

یک جرعۀ آب خورد و بغضش ترکید فهمید که باز هم محرم‌ آمد

هشدار که یار ناامیدی نشوی

زنهار که غرقه در پلیدی نشوی

رفتند حسینیان و گلگون کفنان

هشدار در ین عرصه یزیدی نشوی

یاری که پر از خون جگر شد جامش

این بود به روز واپسین پیغامش

آن کس که ره حسین  را می‌پوید

شهد است شرنگ عاشقی در کامش

آلاله خجل، ز روی کلام تو شد

گلگونه شفق ز برکت نام تو شد

رفتی به ره حسین  و در آخر کار

گلزخم گلوله، زیب اندام تو شد

دریا به طلب از برهوت تو گذشت

یک قافله نعره در سکوت تو گذشت

آن روز اگر چه تشنه بودی ‌اما

صد رشته قنات از قنوت تو گذشت

لب تشنه‌ام از سپیده آبم بدهید

جامی ز زلال آفتابم بدهید

من پرسش سوزان حسینم، یاران

با حنجرۀ عشق جوابم بدهید

دیروزت اگر رو به قتال آوردیم

در پاسخ تو زبان لال آوردیم

امروز به خیمه گاه آن دعوت ناب

صد علقمه لبیک زلال آوردیم

هر دم که ز کار زار بر می‌گردی

شوریده و بی قرار برمی گردی

این بار کدام لاله‌ات پرپر شد

که این گونه شکسته وار بر می‌گردی؟

آن نی که بر آن خشک نیستان می‌خورد

آب از لب جوی لب و دندان می‌خورد

لب تشنه ز جویبار قرآن می‌خورد

می‌خورد فراوان و فراوان می‌خورد

سالار کاروان پر از یاسمن، حسین

جمع صفات و خاتمۀ پنج تن، حسین

دلدار مصطفی و علی و حسن، حسین

سلام شاه کربلا یا حسین

درود ای خون خدا یا حسین

سلام بر پرچم ماه غمت

به گریه کن‌های شما یا حسین

حج نیمه تمام را بگذارد، در مسیری جدید راه افتاد

همه گفتند حاجی احرامش، را رها کرد و در گناه افتاد

حاجی اما نه آنکه عاشق بود، روی معشوق را به یاد آورد

کعبه یک لحظه رفت از ذهنش، تا نگاهش به آن نگاه افتاد