دل من اگه نخونه، برا تو غزل ترونه

خودش اینو خوب میدونه، نباید دیگه بمونه

از خدا همیشه می‌خوام، که تو رو ازم نگیره

بکشه همیشه از دل، آتیش غمت زبونه

داده خدا مقام مرا خادم الحسین

ارباب خوانده نام مرا خادم الحسین

من بی حسین گمشده‌ای بی نشانه‌ام

بنویس پس تمام مرا خادم الحسین

پیچیده باز هرقدم آهنگ اربعین

موکب به موکب است جهان رنگ اربعین

ویزا و کوله پشتی‌ام آماده کرده‌ام

بسکه شدم هوایی و دلتنگ اربعین

ای که در دست خودت رزق فراوان داری

تا قیامت به لبم نام حسین جان جاری

من به مهر و کرم و لطف تو ایمان دارم

اربعین داغ حرم بر دلمان نگذاری

دلی که نیست حسینیۀ غمت، دل نیست

بدون حب تو ایمان خلق کامل نیست

هزار شکر که بر دوش ما تمامی عمر

به غیر بیرق تو بیرقی حمایل نیست

خدا برای دم تو به ما زبان داده است

برای کرببلا آمدن توان داده است

بهشت چیست؟ فقط راه مستقیم حرم

خدا مسیر خودش را به ما نشان داده است

همین که خلق شدم از اضافی گِلِ تو

خدا نوشت مرا تا همیشه سائل تو

همیشه دست به نقدم فدایی‌ات‌ بشوم

اگرچه‌ این دل آلوده نیست قابل تو

کاسۀ چشم مرا از آب زمزم پر کنید

کاسۀ خالی من را نیز نم نم پر کنید

من به ‌اینکه روز و شب ‌اینجا بیایم دلخوشم

راضی‌ام‌ این کاسه را هر بار، کم کم پر کنید

در بند غم تو هستم ان شاالله

من محتشم تو هستم ان شاالله

شاعر شده‌ام که از شما بنویسم

صاحب قلم تو هستم ان شالله

دستان تو بحر را به هم ریخته است

لبخند تو قهر را به هم ریخته است

آن سر که ز روی نیزه‌ها می‌افتد

آرامش شهر را به هم ریخته است

این پلک صبور و خسته را خواب گرفت

این دیدۀ پر ستاره را آب گرفت

در حیرتم‌ این سنگ که ‌آمد سویت

لبخند تو را چگونه از قاب گرفت

در شام فقط اشک ز دیده می‌ریخت

صد قطرۀ خون نذر سپیده می‌ریخت

سنگ از لب بام سوی سرها می‌رفت

از نیزه فقط سر بریده می‌ریخت