از شوق مرگ پیش تو، گلگون گریستم از رود‌ها بپرس که من چون گریستم

اول شدم شکفته ز ارسال نامه‌ات آخر ز شرمساری مضمون گریستم

محرم اومد و بازم دوباره خراب و مبتلای کربلاتم نشد باشم حرم توی محرم به جاش حالا میون روضه‌هاتم

بیاورید بساط عزا به نام حسین به گوش گریه رسیده صدای گام حسین

دم حسینیه نوکر دوباره دستش را به روی سینه گذارد به احترام حسین

چشمی که رزق اشک جاری را ببیند قطعاً بهشت رستگاری را ببیند

عمر شکوفه، از خودش تا میوۀ خوب باید که باران بهاری را ببیند

نه تنها در وداع تو جدا شد جان من از من که می‌آمد صدای ناله‌های پنج تن از من

از آنجایی که وابسته است جان من به جان تو جدا کردند سر از تو، جدا کردند تن از من

میان معرکه هم زخم، هم جان باختن از تو میان خیمه‌ها هم سوختن، هم ساختن از من

سری به نیزه شد و آفتاب را گریاند نبی و فاطمه و بوتراب را گریاند

صدای مویۀ زلفش که دست باد افتاد چقدر حضرت ختمی مآب را گریاند

ما قدرت پرواز هم داریم هرچند پابند زمین هستیم پای پیاده عشق می‌چسبد چشم انتظار اربعین هستیم

خوب و بد پشت سر قافله راه افتاده هر که شد عاشق این سلسله، راه افتاده

نا مسلمان و مسلمان به حرم می‌آیند هر زن و مرد ز هر فاصله راه افتاده

آیا ‌شود یک صبح روشن با تو باشم؟ 

من باشم و تو باشی و من با تو باشم

من باشم و تو در دیار آشنایی 

در سرزمین یاس و سوسن با تو باشم؟

اینجا عرفات است، بیا گریه کنیم 

در درگه رحمت خدا گریه کنیم

اینجا عرفات است، در اینجا باید 

با قلب شکسته،‌ بی‌ریا گریه کنیم

اینجا عرفات است، بیا توبه کنیم

 با ناله و عجز و التجا گریه کنیم