من باغبان باغ به آتش کشیده‌ام

 کاینک به باغ سوخته خود رسیده‌ام

تفسیر آیه‌هاى کبیر شهادتم

 تصویر لاله‌هاى به خون در تپیده‌ام

عمّه! این صحرا به چشمم آشنا آید همى

 زین بیابانم گمان کربلا آید همى

ساربانا! کاروان را اندکى آهسته ران

 تا نشان از کاروان‌سالار ما آید همى

اربعین آمد و خون شهدا می‌جوشد

 باز از خاک بلا، آب بقا می‌جوشد

اربعین آمد و شد داغ شهیدان تجدید

 خون به دل‌ها ز عزاى شهدا می‌جوشد

ز نینواى تو رفتم، چو نی نوا کردم

 چنان که بادیه‌ها را چو نینوا کردم

به هر کجا که نشستم، گریستم ز غمت

 به هر طرف که دویدم، تو را صدا کردم

اى شهیدى که به ایثار تو می‌نازم من!

 آمدم تا عَلَم عشق برافرازم من

آمدم با قد خم سایه کنم بر قبرت

 گر به جسم تو نشد سایه بیندازم من

گلبن باغ ولا یا حضرت امّ‌البنین

همنشینی مرتضی یا حضرت امّ‌البنین

در مدینه ای گل ایثار در خاک بقیع

مرقدت دارد صفا یا حضرت امّ‌البنین

آشفته و تب‌دار و برافروخته‌اند

در آتش اشتیاق تو سوخته‌اند

امروز فرشته‌ها به گنجینۀ عرش

از خون خروشان تو اندوخته‌اند

آشفتگی از نگاه مجنون پیداست

از آتش گونه‌­های گلگون پیداست

از دورترین نقطه به او خیره شوید

مانند جزیره‌­ای که در خون پیداست

دریای دلت راهی ساحل‌ها شد

دست تو کلید حل مشکل‌ها شد

پرواز به آزادگی‌ات می‌بالد

عشقت سند سلامت دل‌ها شد

یک جرعه نخورد تا نفس تازه کند

برداشت عَلَم که عشق، اندازه کند

می‌خواست خدا کتاب عاشورا را

با دست به خون نشسته شیرازه کند