ای حامیان مکتب هل من معین سلام

جاماندگان قافلۀ اربعین، سلام

قومی‌پیاده بر حرم یار می‌روند

حسرت کشان قبر‌ امام مبین سلام

عمری‌ست که دلتنگ توأم، می‌آیم

مولا! به غریبی‌ات قسم می‌آیم

از صحن نجف دوباره ان‌شاء‌الله

با پای پیاده تا حرم می‌آیم

هر قدم یک پنجره از شوق واکردی به سویم

می‌توانم از همین جا عطر صحنت را ببویم

قطره‌ام‌ اما سر دریا شدن دارم دوباره

می‌روم خود را در اقیانوس نور تو بشویم

جهان محو تماشای قیام اربعینی‌هاست

نجف تا کربلا عرش معلای زمینی‌هاست

نجف تا کربلا ، تعریف راه عاشقی این است

عبای سبز عاشق انتهای راه خونین است

هر خیمه، هر حصن حصین را دوست دارم

مرثیه خوانی وزین را دوست دارم

سینه زنان نکته بین را دوست دارم

اشک بصیرت آفرین را دوست دارم

دلم هوای حرم کرده حضرت ارباب

تو را به جان عزیزت بیا مرا دریاب

دوباره شور پیاده روی به سر دارم

شبانه سوی حرم، گریه، زمزمه، مهتاب

بی تو ببین کبوتر بی بال می‌شوم

از گریۀ زیاد چه بد حال می‌شوم

تا پلک می‌نهم به روی هم حسین من

گویا دوباره وارد گودال می‌شوم

چه اعجازی است در کویت که دارد بهترین‌ها را

که خالی کرده از شوقش تمام سرزمین‌ها را

همه از خانه‌ها بیرون زدند و عازم یارند

دل باجمع بودن داده‌ای گوشه نشین‌ها را

یک شعله داغت از پر جبریل پا گرفت

آدم به ناله آمد و عالم عزا گرفت

الله روضه خواند وَ فَدَیناه جلوه کرد

این لقمه را خلیل ز دست شما گرفت

خون‌ از زبان خامه حزین! این قدر مریز دستی به دل گذار، درین شور رستخیز

خامش نشین دلا! که به جایی نمی‌رسد  با روزگار خصمی و با آسمان ستیز

نخل تری به تیشه عدوان فکنده‌ای از پا ستون کعبه ایمان فکنده‌ای

از تشنگی سفینه آل رسول را در خاک و خون به لجه طوفان فکنده‌ای

خونین لوای معرکه کارزار کو؟  میدان پر از غبار بود، شهسوار کو؟

واحسرتا! که از نفس سرد روزگار افسرده شد ریاض امامت، بهار کو؟