اى دعاى عرفات آیه‌ای از عرفانت!
انبیا مست ز عطر چمن ایمانت
صمدیّت همه دم جلوه کند از حرمت
بشریّت همه جا ریزه‌خور احسانت
اى بنده! راه و رسم تعبّد نگاه دار
بر گفته‌ی الست، تعهّد نگاه دار
سرپیچى از اوامر مولا نه بندگى است
ای بنده! نفس را ز تمرّد نگاه دار
من دل‌سوخته دارم جگرى سوخته‌تر
شعله‌ی دل شود از یاد تو افروخته‌تر
از من و شمع که داریم گریبان، پُر اشک
هیچ کس را نبُوَد گوهر اندوخته‌تر
طرحى که دوش با دل دیوانه ریختیم
گل‌هاى اشک در ره جانانه ریختیم
تا بزم ما ز شمع رخش جلوه‌گر شود
در رهگذار او پرِ پروانه ریختیم
اسیر عشق توام بر ولاى تو سوگند!
خداى عشق منى؛ بر خداى تو سوگند!
شهید و شاهد پاینده‌ی زمان‌هایى
به هر زبان که ستاید ثناى تو سوگند!
اى کشته! در عزاى تو می‌گریم
وى تشنه! در رثاى تو می‌گریم
روزم، حسین! شب شده از داغت
عید است و در عزاى تو می‌گریم
حسین قبله‌ی هستى بُوَد؛ سلام بر او!
که هر چه هست گذارند احترام بر او
على الدّوام رسد چون که فیض او همه را
سلام عالم و آدم على الدّوام بر او!
کربلا قبله‌ی معظّم ماست
نم‌نم اشک ناب، زمزم ماست
هر کسى زیر پرچمى زده صف
پرچم «یا حسین» پرچم ماست
از من گر اى حبیب! بپرسى که کیستم
گویم که غیر سائل این خانه نیستم
مهرت خدا نکرده گر از من جدا شود
چیزى ز من نمانده؛ ندانم که کیستم
بیا اى دوست! تا با هم بسوزیم
چو شمع محفل ماتم بسوزیم
من و تو سوگوار یک عزیزیم
بیا تا هر دو در یک غم بسوزیم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
