چقدر مزّۀ چایی‌ روضه‌ها خوب است

کنار لطف شما حال و روز ما خوب است

میان نافله وقتی قنوت می‌گیری

برای حال دل ما کمی دعا خوب است

بگیر بال مرا باز در هوای خودت

مرا ببر به کنارت، به کربلای خودت

من آشنای توام، خانه‌زاد مادرتان

نصیب در به درت کن شبی دعای خودت

بدجور دلشکسته‌ای و گریه می‌کنی

از اشک چهره شسته‌ای و گریه می‌کنی

بگذار تا عبای تو را ما تکان دهیم

بر خاک‌ها نشسته‌ای و گریه می‌کنی

قبله نمای اهل ولا کربلای تو

دارد همیشه بوی خدا نینوای تو

تا تو دلیل راه منی گم نمی‌شوم

راه بهشت می‌رود از روضه‍‌های تو

این بیرق و سیاهی ماتم مقدس است

آب و هوای تکیه برایم مقدس است

اشک برای تو به خدا ارث مادری ست

این قطره‌های جاری شبنم مقدس است

چگونه شکر بگویم؟ که زنده ماندم و دیدم

رسیده نوبت گریه دمیده ماه محرم

چگونه شکر بگویم؟ که زیر سایۀ پرچم

کنار حضرت زهرا نشانده‌اند مرا هم!

خاطرات زیارتی هرچند

از نظر غالباً نخواهد رفت

آخرین بار که حرم رفتم

هرگز از یاد من نخواهد رفت

آنچنان که بارش باران نم نم دیدنی است

چشم خیس گریه کن های شماهم دیدنی است

هم نزول حضرت جبریل سوی روضه‌ها

هم گدایی کردن امثال حاتم دیدنی است

در سینه، نیتم همه‌اش نذر تو حسین

حال عبادتم همه‌اش نذر تو حسین

خرده فروش نیستم و عمده می‌دهم

یکجا محبتم همه اش نذر تو حسین

به سوی ما اگر از سویتان نگاهی هست

برای گریۀ مان حال روبراهی هست

تنت به ناز طبیبان نیازمند و مباد

تو گریه می‌کنی آنقدر که نگاهی هست