قبله نمای اهل ولا کربلای تو

دارد همیشه بوی خدا نینوای تو

تا تو دلیل راه منی گم نمی‌شوم

راه بهشت می‌رود از روضه‌های تو

عشق شما خوش است "من المهد الی اللحد"

خوشبخت آنکه پیر شد آقا به پای تو

پهلو زند به کوثر و تسنیم و سلسبیل

ته مانده‌ای ز چایی داغ عزای تو

حسن ختام بهتر از این می‌شود مگر؟

شد روسفید، جون سیاه از دعای تو

از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام

شد پرچم خدا سر از تن جدای تو

از حنجر بریدۀ خشکیده‌ات هنوز

آید به گوش عالم هستی صدای تو

در شعلۀ محرم تو کائنات سوخت

سنگ است آن دلی که نسوزد برای تو

"هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق"

فانی است کل عالم و باقی بقای تو