اینجا همه چیز می‌شود آماده

هر کس پی حل مشکلم افتاده

اینجا همه منتظر که لب باز کنم

تا هر چه نیاز دارم ابراز کنم

خوشم که از ازل شدم به درگهت گدا حسن

همیشه می‌زنم صدا ز سوز دل تو را حسن

عنایتی دلم شود ز دام غم رها حسن

مرا مخواه بیش از‌این به غصه مبتلا حسن

خدا اجازه می‌دهد چنین دعا کنم حسن

خون دل خوردن شده هر روز، کار مجتبی

هم غریب هم آشنا برده قرار مجتبی

قصۀ مظلومی مولا رسیده بر حسن

آه شد با بی کسی طی روزگار مجتبی

عمری مرا خون جگر، قوت و غذا بود

شیرین‌ترین قوتم همین زهر جفا بود

با کس نگفتم لحظه‌ای، اسرار خود را

اسرار من در کربلای کوچه‌ها بود

کرم می‌ریزد از دستان لطفت بی امان دائم

کسی را این چنین هرگز ندیدم مهربان دائم

از آن لب‌ها که می‌بوسید پیغمبر دعایی کن

که مدح تو بجوشد از دل ما بر زبان دائم

در کوچه‌ها برای خودت گریه می‌کنی

یک عمر پا به پای خودت گریه می‌کنی

سی سال می‌شود که تو در هیئت دلت

با ذکر روضه‌های خودت گریه می کنی

ثبت است به خون، چکامۀ عاشورا

 فرض است به ما ادامۀ عاشورا

در هاله‌اى از عشق و یقین پایان یافت

 با نام رقیّه، نامۀ عاشورا

در گنهکاری ز بس مشهور هستم

هر کجایی می‌روم مقهور هستم

طعنۀ مردم به من، دردی ندارد

درد من این است از تو دور هستم

قبله نمای اهل ولا کربلای تو

دارد همیشه بوی خدا نینوای تو

تا تو دلیل راه منی گم نمی‌شوم

راه بهشت می‌رود از روضه‍‌های تو

هر آنچه غیر غمت را کنار باید زد

شبانه روز دم از زلف یار باید زد

هر آنچه هست به راه تو خرج باید کرد

تمام نیروی خود را به کار باید زد

لحظه لحظه عمر ما با عشق تدوین ‍‌می‌شود

تلخ کامی‌های ما با روضه شیرین ‍‌می‌شود

کفۀ اعمال ما از نورِ سجده خالی است

این سبک وزنی به نور اشک سنگین ‍‌می‌شود

به گوش تیر گفتا تیغ، بی سر کردنش با من

اگر چشمی‌به سوگش خشک شد، تَر کردنش با من

تو کارت را بکن با شعبه‌ها من هم حواسم هست

حسین اکبر اگر آورد، اصغر کردنش با من