عاشقی کردم که مجنونم کنند

خاک تو آغشته با خونم کنند

عشق تو باشد بهشتم یا حسین

تـرسم از این است بیرونم کنند!

محرّم، اشک و روضه، شور و هیئت

هوای پر زدن، شوق زیارت

اگر تا کربلا رفتی دل من

مشو راضی به کمتر از شهادت

بر سینۀ خود می‌فشارم زانوی غم را

وقتی که بی تو باز می‌بینم محرم را

صاحب عزا با دست‌های خویش کوبیدی

بر روی دیوار کدامین خانه پرچم را

هر که هست اهل ولا با ما بیاید کربلا

هر که میخواهد بلا با ما بیاید کربلا

هر که بیمار است و از هر در جوابش کرده‌اند

می‌دهد مولا شفا، با ما بیاید کربلا

آهی کشید، گریۀ ما را درآورید

ما را کشید و شال عزا را درآورید

ما داد مثل پیر جوانمرده می‌زنیم

وقتی صدای گریۀ ما را در آورید

دور از حسین زندگی ما چه فایده؟

اصلا نفس بدون تو مولا چه فایده؟

هرگز شعار نیست دلم داد می‌زند

دنیای بی حسین، خدایا چه فایده؟

رمیده‌ایم، بیا و شکار کن ما را

به نوکری خودت اختیار کن ما را

به پای آبله دار پیادگان حرم

بیا به کشتی عشقت سوار کن ما را

نگاه می‌‌کنم از هر طرف به دور و برم

پر است چهرۀ نورانی بنی هاشم

برای خاطر زینب خدا نگه دارد

علی اصغر و عباس و اکبر و قاسم

دلم گرفته باز ای خدا، آه

سوز بده سوز جگر مرا آه

تا به هوایش بشوم فدا آه

یا که شوم کشتۀ بی هوا آه

حسین آمده به کربلا، آه

الا ای قبله‌گاه دل کجایی؟

محرّم شد، نمی‌‌خواهی بیایی؟

بیا یک بار تا دورت بگردم

بیا که مردم از داغ جدایی

مرا ببخش اگر که سلام یادم رفت

خراب روی تو بودم، کلام یادم رفت

مرا ببخش اگر که ز راه آمدی و

به پیش پای تو آقا، قیام یادم رفت

روزگاری می‌‌شود با گریه و غم زنده‌ام

من همین که مجلس روضه بیایم زنده‌ام

چند ماهی می‌‌شود چشم انتظارش بوده‌ام

با امید نوکری در محرم زنده‌ام