وزید رایحه عشق در کرانۀ تو

هزار قافیه صف بست با بهانۀ تو

چقدر سرخ و سفیدی ستارۀ مادر

چقدر رنگ خدا دارد آستانۀ تو

باغبان گلشنی زیبا منم

خانه‌دار خانۀ مولا منم

فاطمه نام من است ای اهل دین

کنیه‌ام مشهور شد امّ‌البنین

امام عاشقان را همنشینم

کنیز فاطمه امّ‌البنینم

به باغ عاشقان نیلوفرم من

یتیمان علی را مادرم من

ای به سپهر عاطفه بی‌قرین

ستارۀ مدینه امّ‌البنین

قدر تو در جهان نبوده معلوم

قبر تو در جوار چار معصوم

بغض‌ها در چشم تو آیینه بندان می‌شود

اشک‌ها سر می‌رسد یکباره باران می‌شود

چار اسماعیل تو آمادۀ قربانی‌اند

آب بعد از آخرین قربانی عطشان می‌شود

مثل یعقوب نبی همواره با خود گفته‌ای

یوسفت می‌آید و مهمان کنعان می‌شود

و این بغض نفس‌گیر زمین است

که قلب هر کرانه آتشین است

افق‌ها در حصار ابر و باران

چقدر این آسمان اندوهگین است

سربازهای کوچک من! ... از جلو نظام

آماده باش ... ایست، خبردار ... احترام

دقت کنید ... عرش خدا گُر گرفته است

از شدت محاصره ... از روز ازدحام

که گفته بال کبوتر اضافه آمده است

فقط ز جسم تو یک سر اضافه آمده است

برای کشتن تو چون که چون پیامبری

کمان به دست دو لشگر اضافه آمده است

هرکس که با تو بوده اگر با تو هست ماند

دنیا تو را نداشت که این گونه پست ماند

چون روز روشن است که پیروز جنگ کیست

بر قلب دشمنان تو داغ شکست ماند

گلویت را ببوسم نازدانه

به لحنی تازه سر دادی ترانه

در این قابِ غمین، چشم‌ات چه زیباست!

دریغا! عمر گُل کوتاهِ کوتاست

زینب که دل من و شما قربانش

آب و عطش و فرشته سرگردانش

شرمنده سوی حسین آمد اما

دو میوۀ نورسیده در دستانش

زینب ای زینب محزون و غمین

باغبان گل یاس امّ بنین

بر تو ای مادر عباس سلام

من علیک ای همه جا یار امام