ما هنوز و همیشه، نیازمند شناخت و فهم همه جانبه این نهضت سترگ و بزرگ هستیم تا در آیینه شفاف آن، حقیقت را تماشا کنیم و در گذار از عقبه‌ها و خطرگاه‌ها و حضور درصحنه‌ها و حادثه‌ها، خالص‌ترین و ناب‌ترین الگو را فرارو داشته باشیم.

ورود به زمین کربلا باعث حزن و رقت است چنان‌که نسبت به جمیع انبیاء واقع شد چون روایت شده که همه پیامبران به زیارت کربلا توفیق یافته‌اند و در آنجا حالت حزن و اندوه برآنان مستولی گشته است و در ادامه از واقعه کربلا با خبر شده و براین مصیبت گریسته‌اند.

در مورد تربت امام حسین (ع ) سخنان بسیار و حکایت های زیادی گفته شده است اما در نگاه اهل‌البیت تربت امام حسین چه جایگاهی و چه قداستی دارد در زیر سعی شده بخشی از روایات ائمه را بیان کنیم

بعضی عقیده دارند اهل بیت امام حسین(علیه السلام) در سال 61 هجری از شام برگشته و در بیستم صفر همان سال در کربلا با جابر بن عبدالله انصاری ملاقات کردند و همگان برای امام عزاداری نمودند. از این اربعین به عنوان اربعین اوّل یاد می‌شود.

سلسله مقاله های «صبر از آموزه های کربلا» از سه بخش تشکیل شده است که بخش اول (با نام: صبر از خلقیات خداوند است) مفهوم صبررا مورد بررسی قرارمی‌دهد، در بخش دوم (با نام: صبر در آیات و روایات) به بررسی مفهوم صبر از دیدگاه قرآن و روایات پرداخته شده  و در بخش سوم (با نام: جلوه‌هایی صبر در عاشورا و پس از آن) مصادیقی از صبر در کربلا ذکر شده است.

پاسخ سوال خود را در ادامه ببینید..

صفوف لشکر خود را که هشتادودو نفر سواره و پیاده بودند منظم نمود. زهیر بن قین را در میمنه و حبیب بن مظاهر را در میسره قرارداد، خود افراد خاندانش نیز در قلب آن قرار گرفتند و پرچم را به دست برادرش عباس داد زیرا حضرت ابوالفضل را که قمر بنی‌هاشم بود باکفایت تر از دیگران برای این کار می‌دانست

آیا برای بشر ممکن است؛ که بعد از شهادت برادران و فرزندان و یاران بسیار، خود را تنها و بی‌کس و مظلوم ببیند، دشمنان اطراف او را احاطه کرده، زمین بر او تنگ شده، زنان و کودکان گرسنه و تشنه در کنارش، یکی ناخوش، دیگری بی‌هوش، برخی در حال جان دادن و خود در آستانۀ شهادت، بیتابی نکرده و به آن‌ها سفارش می‌کند: آمادۀ اسیری باشید، شکیبایی کنید، صحیه و جزع ننمایید؟

امام حسین (ع) به برادر خود عباس فرمودند: برادر جان! نزد این گروه برو، ببین اگر بتوانى براى باقیمانده امروز جنگ را به تاخیر بیندازند، باشد که امشب را در پیشگاه خدایمان به نماز و دعا و استعانت از خدا و یارى طلبى در جنگ با اینان بگذرانیم.

او با عمرو بن خالد صیداوی و جماعتی از شیعیان مخفیانه از کوفه خارج و به جانب مکه رهسپار شدند تا به کاروان حسینی بپیوندند.