برخی ذاکرین محترم به دلیل عدم مطالعه در ذکر مصیبت‌های خود مطالبی را بیان می‌کنند که متاسفانه از پشتوانه تاریخی درستی برخوردار نیستند.

عاشورای حسینی کانون تحول و دگرگونی افراد است انسان‌‌ها در مقابل یک تصمیم بزرگ قرار گرفته‌اند. در ادامه به معرفی اجمالی کسانی که همراه امام حسین (ع) شدند و کسانی که ایشان رها کرده و راه شقاوت را برگزیدند می‌پردازیم.

در برخی از ذکر مصیبت‌ها سخن از سفارش حضرت علی (ع) در کودکی امام حسین (ع) به حضرت عباس (ع) می‌گویند که مواظب تشنگی برادرش باشد. در ادامه به بررسی درستی یا نادرستی این گزارش می‌‌پردازیم.

در منابع تاریخی به جست‌وجو وجود فرزندی از امام حسین (ع) به نام عمر پرداخته‌ایم که نتیجه را درادامه می توانید مطالعه نمایید.

  چند نفر از بزرگان و نزدیکان اهل‌البیت به همراه امام حسین (ع) به سمت کوفه نیامدند  و در مدینه و مکه ماندند یکی از این افراد عبدالله بن جعفر همسر حضرت زینب (س) است که در زیر به علل عدم حضور ایشان می‌پردازیم.

   امام حسین (ع) در مقاطع مختلف زمانی با توجه به شرایط آیاتی از قرآن را تلاوت کردند که در ادامه به بیان این آیات پرداخته‌ایم.

با بررسی مسیر حرکت امام حسین (ع) مسیرهای موجود از مکه تا کربلا و اتفاقاتی که در بین راه افتاده است می توان به پاسخ این پرسش دست یافت.

امامان شیعه ، امامان مفترض الطاعه هستند که از جانب خداوند منسوب شدهاند و مردم برای هدایت و عبادت خداوند، باید به آنها رجوع کنند.

امام حسین (ع) نیز سومین امام شیعیان بود که خصائل و خصوصیات رفتاری و اخلاقی، در زندگی وی نمایان بود. از این رو شایسته است مردم ائمه اطهار را اسوه و الگوی زندگی خویش قرار دهند.

بین‌الحرمین، به صحن یا میدان میان حرم امام حسین و حضرت ابوالفضل (ع) گفته می‌شود. در چند دهۀ اخیر، این اصطلاح در ادبیات عاشورایی بسیار گفته می‌شود. سوای حرمین، خود بین‌الحرمین هم تقدس و جایگاهی در میان دوستداران اهل‌بیت (ع) یافته است. در اشعار و نوحه‌خوانی مداحان، واژۀ بین‌الحرمین به‌وفور دیده و شنیده می‌شود؛ اما این اصطلاح، اصطلاحی نو است و تا چند دهۀ پیش گفته نمی‌شد.

نوشتۀ زیر به بـخش‌هایی از سـخنان سیدالشهدا در مواجهه با افراد و حوادث در راه مکه تا کربلا به روش تحلیلی با چشمداشت ادراک اهداف آن حضرت توجه دارد. سعی کردیم حتی الامکان به شیوه‌ای روایی و تحلیلی، گفت‌وگوهای امام (ع) با شخصیت‌های مـهمی چون محمد بن حنفیه، فرزدق، حضرت زینب (س)، حر بن یزید ریاحی را بررسی کنیم؛ همچنین سخنرانی امام (ع) در منزل «شراف» و خطبۀ حضرت سیدالشهدا (ع) پس از ورود به کربلا  را بررسی کردیم تا بتوانیم از خلال سخنان بلیغ آن امام معصوم، به اهداف ایشان بـرای خـلق حماسه کربلا پی ببریم.