ای کاش می‌شد برای ورود به محرم مقدمه چید! ای کاش ظهر عاشورا را می‌شد در قالب زمان منبسط کرد. برای من و تو خیلی‌ها این کار را کردند. روضه‌های چند ساعت را منبسط می‌کنند برای ده شب. گاهی دو ماه... گاهی کل سال! ولی تمام این‌ها تنها چند ساعت بود... بدون مقدمه! بدون سخنرانی که قبلش کم کم دلت را آماده کند و آرام آرام بزند به صحرای کربلا... صحرای کربلا!

 کوچه‌های‌ مدینه مبهوت مانده‌اند. آیا این فاطمه (س) است که این گونه می‌برندش؟ نه! اگر او بود، چه می‌گویم؟ اگر یک مسـلمان عـادی بود هم وضع این چـنین نبود. کوچه‌ها حق دارند که متعجب باشـند. تا همـین چـند مـاه قـبل صدای‌ پیـامبر (ص) را می‌شنـیدند که حقـوق مسـلمین بر یکدیگر را بر می‌شمرد.

سلام بر خون خدا!
 ای کربلا! می‌دانم تو هم مثل ما منتظری! منتظر منتقم خون حسین (ع)!