نسخه‌های خطی فارسی و عربی در حقیقت کارنامه دانشمندان بزرگ و نوابغ فکری عالم اسلام و هویت نامه مسلمانان جهان است که در فراهم آوردن آن سهم ارزنده‌ای داشته‌اند. بر عهده هر نسلی است که این میراث پر ارج را پاس دارد و برای شناخت فرهنگ، ادب و سوابق علمی خود به احیا و بازسازی آن اهتمام ورزد علاوه بر این امر، نخبگان در هر دوره‌ای موظف هستند این میراث ارزشمند را با رنگ و بویی آشنا برای نسل خویش عرضه کنند تا آنان بتوانند در نهضت پیوسته جاری تجدید حیات فرهنگی خود، آن‌ها را نقطه اتکای توسعه و پیشرفت خویش سازند.

نام وی عبدالله و فرزند هارون الرشید، پنجمین خلیفه عباسی است. ولادتش به سال 170 هجری یعنی در همان شبی که پدرش به خلافت رسید، رخ داد و درگذشتش به سال 218 هجری بود. مادرش کنیزی خراسانی است به نام «مراجل» که در روزهای پس از تولد مامون، از دنیا رفت. مامون را پدرش به جعفر بن یحیی برمکی سپرد تا در دامان خود او را بپروراند. فضل بن سهل مربی او بود که به ذوالریاستین شهرت داشت و بعد هم وزیر خود مامون گردید.

در عرب رسم است که به هر فرد، علاوه بر اسم، کنیه‌ای بدهند. گاهی این کنیه با توجه به افراد خانواده و گاهی با توجه به صفات وی داده می‌شود.

«شیخ صدوق» ازمحدثین بزرگ وعالمان متقدم شیعه بوده است. از مهمترین آثار وی می توان به کتاب « من لا یحضره الفقیه» اشاره کرد که جزو یکی از کتب اربعه شیعه به حساب می آید. کتب اربعه شیعه، 4 کتاب حدیثی است که از پراهمیت ترین کتاب‌های حدیثی نزد شیعه محسوب می‌شود.
در میان کتاب‌هاى مفقود شیخ صدوق، کتابى نیز به نام مقتل الحسین (ع) نام برده شده است. افسوس که اصل کتاب از گزند روزگاران در امان نمانده و به دست ما نرسیده است.

برای بررسی اوضاع کوفه ، ضروری است که با والیان و امرای کوفه از زمان تأسیس تا عاشورا آشنا شویم.

اصلا انگار به جای روضه باید به زینب (س) فکر کنی و اشک بریزی
حالا که دلت سوخت...
سرت را بلند کن و به نیابت از بانوی غم‌ها به ارباب بی کفن سلام بده.

اما این چه حکایت عجیبی است بین او و حسین (ع) که روز وفاتش زیارت کربلا را توصیه کرده‌اند.

اما من یک جای دیگر هم سراغ دارم، با من به آسمان بیا. آری ملائکه هرساله روز وفات این بانو را در آسمان مجلس می گیرند و خطبه آن بانو را که در بازار کوفه بیان کرده می خوانند و گریه می کنند.

پایان زندگانی حضرت زینب (س) روشن نیست. آنچه مسلم است حضرت زینب (س) پس از بازگشت از شام مدتی دراز زنده نبودند.

پسر ریش‌سفید قبیله‌ی بنی‌هاشم، برادر پیامبر عشق و رحمت، همسر بزرگ بانوی دوعالم و پدر سید و سرور جوانان اهل بهشت، پدر بانوی صبر و استقامت، پدر سقای عشق و ادب، حضرت عشق و فتوت، حضرت پدر، علی بن ابی‌طالب (ع)، فرزند خلفی که چه خوب آرزوهای پدر را برآورده کرد و عجب موهبتی بود برای فرزندانش که این‌چنین تمام عالم را عاشق و دلداده‌ی خود کرده‌اند، به‌راستی‌که او مایه‌ی افتخار فرزندانش است.