عید قربان است ‌ای یاران، گل افشانی کنید

در منای دل وقوف از حج روحانی کنید

تا نیفتاده است جان در پنجۀ گرگ هوا

گوسفند نفس را گیرید و قربانی کنید

عید قربان است یا عید عنایات خداست؟

عید عشق و عید ایثار و مناجات و دعاست

ذات حق با میهمانانش گرفته جشن عید

مرکز این جشن نورانی بیابان مناست

هوای بی کسی‌ام بود، آشنای تو گشتم

خیال عمر ابد داشتم، فدای تو گشتم

علیل کوی تو از هر طبیب و درد معاف است

خیال عافیتم بود، مبتلای تو گشتم

دیدۀ مست تو را باده غلام است و بس

خاص‌ترین جام می ‌‌پیش تو عام است و بس

صحبت شیر و شکر پیش لبت کافری است

مدحت قند و عسل بی تو حرام است و بس

یا حسین بن علی

خون گرمِ تو هنوز

از زمین می‌جوشد

رسیده به گوشم صدای محرم

سیاهی خریدم برای محرم

هوای غریبی دلم را گرفته

هوای حسین و هوای محرم

مویش به باد عشق وزیدن گرفته بود

زینب هوای آه کشیدن گرفته بود

یک دختر سه سالۀ طناز و با وقار

بر لب گلی به نیت چیدن گرفته بود

یک اسب میان خیمه‌ها پیدا شد

در سینۀ دشت شیونی برپا شد

بغضی که نهفته در قلم موی تو بود

بر بوم چکید و عصر عاشورا شد

غمی سنگین مرا در بر گرفته

دلم سمت ضریحت پر گرفته

محرم می‌‌رود، اما دل من

دوباره نوحه را از سر گرفته

معشوق، علی اکبری می‌‌طلبد

گاهی بدن و گاه سری می‌‌طلبد

تقویم پر از فرصت عاشورایی است

هر روز حسین، یاوری می‌‌طلبد

دلخسته و بی‌قرار برمی‌گردد

در هاله‌ای از غبار برمی‌گردد

دل‌های زنان و کودکان می‌لرزد

چون اسب تو بی سوار برمی‌گردد  

بوی عجیب حضرت سر می‌رسد به گوش

گویا دوباره فصل عزا، ماه ماتم است

مادر، لباس مشکی غم را اتو بزن

دل داغدار روضۀ سخت محرم است