با پای لنگ و در به در پابرهنه‌ها

جا مانده‌ایم از سفر پابرهنه‌ها

ای کاش دیدگان ترم جاده می‌شدند

چون چشم فرش در گذر پابرهنه‌ها

بلند شو که بگویم فراق یعنی چه!

شرار شعله به گل‌های باغ یعنی چه!

بلند شو که بگویند با تو چشمانم

خرابه و شب بی چلچراغ یعنی چه!

ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﺒﻴﻦ ﻋﺎﻗﺒﺖ و ﺁﺧﺮﻣﺎﻥ ﺭا

ﻟب‌های ﺗﺮک‌ﺧﻮﺭﺩﻩ و ﭼﺸﻢ ﺗﺮﻣﺎﻥ ﺭا

ﺑﺮﺧﻴﺰ ﻛﻪ اﺯ  ﺑﺎﻍ ﺧﺰاﻥ‌ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﺒﻴﻨﻲ

ﮔﻞ‌ﻫﺎی ﻛﺒﻮﺩ ﺁﻣﺪۀ ﭘﺮﭘﺮﻣﺎﻥ ﺭا

سر خاک تو بی خبر آمدم

عزادارم و خون جگر آمدم

درست است بی بال و پر آمدم

به شوق تو اما،  به سر آمدم

بیرون دویدم من ز خیمه، گریه کردم

رأس تو را دیدم به نیزه، گریه کردم

من در پی هر کودک تنها دویدم

بعد از تو یک روز خوش از دنیا ندیدم

ابر خون می‌بارید

عطر گل می‌پیچید

بین یک دشت پر از یاس سفید

کاروان عاقبت از راه رسید

همه از ناقه زمین افتادند

گل صد برگِ زیر خاک! ببین

خواهرت از سفر رسیده حسین

آمدم ای غریب مادر من

با قد و قامتی خمیده حسین

اول شعر تبرک شده با بسم الله

ابتدای همۀ مرثیه‌ها: بسم الله

هرکه دارد به سرش شور و نوا بسم الله

هرکه دارد هوس کرببلا، بسم الله

عشق را بر روی رمل و ماسه‌ها دیدم حسین

غرق در خون، روی خاک کربلا دیدم حسین

پیکر پاک تو را پامال سم اسب‌ها

رأس تو بر روی نی از تن جدا دیدم حسین

بلندشو که بگویم فراق یعنی چه!

شرار شعله به گل‌های باغ یعنی چه!

بلندشو که بگویند با تو چشمانم

خرابه و شب بی چلچراغ یعنی چه!

بالم شکسته، از پرم چیزی نگویم

از کوچ پر دردسرم چیزی نگویم

طوفان سختی باغمان را زیر و رو کرد

از لاله‌های پرپرم چیزی نگویم

از داغ حسین به جانم آه افتاده

کارم به در خانۀ ماه افتاده

حتما که نشانۀ ظهور مهدی است

این خیل عظیمی که به راه افتاده