شبیه چشم شما چـشم‌های تـر دارد

کسی که خاک حسینیه را به سر دارد

تو گریه کردی و شد سرخ چهره، فهمیدم

که وقت روضۀ تـو اشک هم جگر دارد

خیمه‌ها را یکی‌یکی گشتم

تا که امشب تو را نگاه کنم

تا دل سیر گریه‌ای بکنیم

تا دم صبح آه آه کنم

قدم قدم ز حرم می‌شوی جدا، برگرد

بدون خواهر خود می‌روی کجا؟برگرد

به پای تو همه گیسوی من سفید شده

نزن به سینۀ من دست رد اخا، برگرد

تو دست شسته‌ای ای عشق، از ملال خودت

حسین، دغدغه‌ات بود و بی خیال خودت

حسین، حرّی اگر داشت، من تو را حرّم!

ببند زخم سرم را به دستمال خودت

تو سرو بودی و حالا خمیده‌ای تنها

به دوش، بار مصیبت کشیده‌ای تنها

اگر که پیر شدی، علتش ز کودکی است

چه‌ها گذشت به کوچه! چه دیده‌ای تنها؟

با نان و خرما می‌رسی، من هم یتیمم

اما نه خرما، مست دستان کریمم

می‌زد به پایت بوسه لب‌های مدینه

ای خوش به حال نیمه شب‌های مدینه

آبروی دعا، امام حسن

همۀ هست ما امام حسن

سر یک سفره بوده‌ای عمری

با فقیر و گدا امام حسن

از شهر من تا شهر تو راهی دراز است

اما تو را می‌بیند آن چشمی که باز است

در عکس‌ها دیدم مزارت را و عمری‌ست

شمعی به یادت در دلم در سوز و ساز است

اینجا همه چیز می‌شود آماده

هر کس پی حل مشکلم افتاده

اینجا همه منتظر که لب باز کنم

تا هر چه نیاز دارم ابراز کنم

در گنهکاری ز بس مشهور هستم

هر کجایی می‌روم مقهور هستم

طعنۀ مردم به من، دردی ندارد

درد من این است از تو دور هستم

قبله نمای اهل ولا کربلای تو

دارد همیشه بوی خدا نینوای تو

تا تو دلیل راه منی گم نمی‌شوم

راه بهشت می‌رود از روضه‍‌های تو

هر آنچه غیر غمت را کنار باید زد

شبانه روز دم از زلف یار باید زد

هر آنچه هست به راه تو خرج باید کرد

تمام نیروی خود را به کار باید زد