دید شاه دین که زینب شد ز دست

رشتۀ صبرش ز یکدیگر گسست

بر سر زانو سر خواهر نهاد

بردباری را به خواهر یاد داد

گفت با خواهر شه دنیا و دین

ثانی زهرا مکن افغان چنین

خواهرا کم کن تو این آه و فغان

هیچ کس باقی نماند در جهان

چه می‌شد عشق، ما را توشه باشد؟

نصیبم برگی از آن خوشه باشد

خداوند حرم های مبارک

چه می‌شد قلب من شش گوشه باشد؟

ز جا برخیز ای غمخوار زینب

که رفت از دست چشم تار زینب

نمی‌دانی که در راه اسارت

چه آمد بر سرم، سالار زینب

پس از پژمردن یک باغ لاله

شده کار دل من آه و ناله

بگیر این نیمه جانم را ولیکن

نپرس از حال زهرای سه ساله

بکش دستی به قلب زار زینب

مدد کن بر دل خونبار زینب

به امدادم بیا سالار قلبم 

که افتاده گره در کار زینب

راه من، از کثرت دشمن، ز هر سو بسته بود داغ‌ها پی در پی و غم‌ها به هم پیوسته بود

بس که از میدان، درون خیمه، آوردم شهید بود سرتاپای من خونین و زینب خسته بود

کنار سینه زن‌ها قرص ماه است

بساط چای و نذری روبراه است

ولیکن یادمان باشد همیشه

درون تکیه‌ها غیبت گناه است

کبوترهای بقیع و حرم امام رضا!

کفترم، مثل شما پر می‌کشم رو کربلا

درد دل‌های شما دو هم زبون رو شنیدم

من باچشمای خودم بقیع و مشهد رو دیدم

وفا و عشق، مانده زنده از تو

تمام قلب‌ها آکنده از تو

تو تشنه ماندی و بعد از تو ماندند

تمام رودها شرمنده از تو

من و یک دل، دلی پر درد عباس!

میان اینهمه نامرد، عباس!

تمام خیمه‌ها چشم انتظارند

دوباره در حرم برگرد، عباس

عموی باوفای خیمه، عباس!

تویی شور و صفای خیمه، عباس

بیا از علقمه برگرد شاید

نلرزد شانه‌های خیمه، عباس