با مهر اعتبار امام شهیدها

شش دانگ عشق خورده به نام شهیدها

وقتی شهید، نام خداوند عالم است

یعنی خدایی‌اند تمام شهیدها

عالم علی و نورِ جهانتاب زینب است

مثلِ علی و مثلِ نبی، ناب زینب است

از جلوه‌های فاطمه سیراب زینب است

تشنه حسین، تشنه حسن، آب زینب است

من را نگاه تو اگر از یاد برده بود

چیزی نداشتم همه را باد برده بود

دیوانۀ حسینم از آن دم که مادرم

من را کنار پنجره فولاد برده بود

در سینه‌ام جز مهر زینب جا نخواهد شد

با او کسی در عاشقی همتا نخواهد شد

عاشق شوی حرف دلم را خوب می‌فهمی

ذکری شبیه زینب کبری نخواهد شد

می‌رود سمت برادر، به تنش تب دارد

دو پسر دارد و یک زمزمه بر لب دارد

به فدای سر تو! هرچه که دارم این است

چه کنم؟ هست همین هرچه که زینب دارد

غم به دل راه نده من به غمت حساسم

دو پسر آوردم

پایش افتد خود من چند نفر عباسم

دو پسر آوردم

کوچک‌ترین دلیر پس از شیرخواره بود

طفلی که در سپهر شجاعت ستاره بود

هرچند که اجازۀ جنگاوری نداشت

آماده باش، منتظر یک اشاره بود

عقل، وامانده شد و پرسش احوالم کرد

به خدا عشق عمو بود، سبکبالم کرد

غربت اوست که تبدیل به این حالم کرد

آنکه با جام می‌اش مست، همه عالم کرد

مست، بی دست شود، میکده بی سر خواهد

دل در این راه فقط یاری دلبر خواهد

دستم رها کن عمه، دورش را گرفتند

راه عبور زادۀ زهرا گرفتند

می‌آیم از خیمه به امدادت عمو جان

بار دگر گرگان رهِ صحرا گرفتند

شیعیان حیدریم و خاک پای زینبیم

با نگاه لطف زهرا، مبتلای زینبیم

برکت یک عمر گریه بر برادرهای او

لطف فرمودند و حالا ما گدای زینبیم

دستی بده تا که بگیرم دست‌هایت

چشمی بده تا که کنم گریه برایت

دست توسّل دارم و چشم تمنّا

می‌دوزم امشب بر بلندای عطایت

شکر خدا که لطفِ تو دست مرا گرفت

مِهرت میان این دلِ ویرانه جا گرفت

امروز نه، که روز الست بربکم

با تو دلم بهانۀ کرب و بلا گرفت