سلام باد به عابس به حُسن عادت او!
که بود عشق خدا، سرخط سیادت او
به خاندان على، خاندان او عاشق
ز جان‌نثارى او جلوه‌گر ارادت او
سلام باد به شوذب که عین عرفان بود!
روان به هر رگ او خون عشق و ایمان بود
به شام تیره ز «مُستغفرینَ بِالاَسحار»
به روز حادثه با خصم، شیر میدان بود
سلام باد به آن جلوۀ فداکارى!
به عبد رحمنِ عبدِ ربّ انصارى!
یک از صحابه‌ی پیغمبر و على، مردى
که بود شهره به حق‌باورىّ و دین‌دارى
سلام ما به سعید! آن چو نام خود مسعود
که پیک نامه‌ی مسلم به نزد مولا بود
به شهرت حنفى بود و در شب عاشور
پى دفاع حریم ولایت این بسرود:
سلام ما به یزید آن سلاله‌ی مُغفِل!
که قفل بر درِ غفلت نهاد و شد مقبل
ز شیعیان على بود و چون پدر، مخلص
که بر رسول خدا بُد محبّتش کامل
سلام باد به حجّاج و دست و بازویش!
که کس نبود ز عشّاق هم‌ترازویش
حسین، کعبه‌ی عشّاق و او منادى عشق
حسین، قبله‌ی دل‌ها و او اذان‌گویش
سلام باد به سیف بن مالک! آن مولا
که داشت عشق على را به نفس خود اولی
به دشمنان على، سیف «عاد من عادا»
به دوستان على، حرز «وال من والا»
سلام باد به سالم که حق ندایش بود!
غلام عامر عبدىّ و بصره جایش بود
غلام بود ولى عشق کرد آقایش
فروغِ عشقِ وى از قلب باصفایش بود
سلام باد به عامر! به آن یگانه سلام!
که اهل بصره بُد و از رجال شیعه به نام
چو دید نهضت آزاده‌ی حسینى را
به سوى مکّه برآمد به اتّفاق غلام
سلام باد به ادهم! به پاکى شجرش!
که از ولاى على بود ریشه و ثمرش
ز اهل بصره و چشم بصیرتش بینا
یک از صحابه‌ی پیغمبر خدا پدرش
سلام ما به یزید ثبیط قیسى پاک!
که بود مرد شجاع و مبارزى چالاک
به همره دو پسر رو به کربلا آورد
به سوى عترت اطهار سیّد لولاک
سلام باد به آزاده عبدِ «الاعلى»!
که داشت در صف عشّاق، رتبه‌اى والا
کسى که همره مسلم قیام کرد آغاز
به بیعتى که از او خواست زاده‌ی زهرا
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
