سلام ما به حباب بن عامر تیمى!

 که مرد بود و نبودش ز ترک سر، بیمى

پس از شهادت مسلم به پیشگاه حسین

 رسید و داشت به کف، سر ز بهر تقدیمى

سلام ما به سلیمان، شُکوه دین‌دارى!

 که بود پور مضارب ز قیس انمارى

پسر عموى زهیر و ظَهیر دین چو زهیر

 که کرد با همه قدرت، حسین را یارى

سلام بر عقبه، ابن صلت و اقدامش!

 که درج شد ز شهیدان کربلا، نامش

خداى او در رحمت به چهره‌اش وا کرد

 که داد دولت عشق امام و اسلامش

سلام ما به عباد المهاجر الجُهَنى!

 که یافت فیض خدایى ز جهد خودشکنى

اگر چه موطن او بود در جُهن امّا

 گزید بهر خود از خاک کربلا، وطنى

سلام باد به اخلاص مجمعُ الجُهَنى!

 دلاورى ز قرای جُهینه و مدنى

ببست عهد به مولاى خود به جان‌بازى

 شکست نفس خود از امتحان خودشکنى

سلام باد به نُه ساله قهرمان‌پسرى

 که بود «عَمرو» و نهال جناده را ثمرى!

چو کرد روى به میدان، امام فرمودش

 که از رضایت مادر تو را سزد سپرى

سلام ما به جناده، امیر جندالله!

 ستاره‌ی عظمت، جلوه‌گر به سایه‌ی ماه

ز روح سبز کرامت، همیشه بهره‌رسان

 ز خون سرخ شهادت، همیشه عشق‌پناه

سلام ما به دلیرى ز دودمان عرب

 که بود عبدالرّحمن و از بنى ارحب!

ز شیعیان شهیر قبیله‌ی همْدان

 که زد به دامن مهر حسین، دست طلب

سلام ما ز دلى باصفاتر از صحرا

 به قیس، ابن مسهّر ز دوده‌ی صیدا!

کسى که بود ولایت به سینه‌اش پنهان

 کسى که بود شجاعت ز چهره‌اش پیدا

سلام باد به روح بریر، ابن خُضیر!

 که دوست‌دار شبر بود و جان‌نثار شبیر

شجاع و زاهد و آزاده، سیّد القرّاء

 حیات او همه خیر و ممات او همه خیر

سلام باد به زاهر، تبلور ایثار!

 که داشت جلوه ز مهر ائمّه‌ی اطهار

غلام بود، غلام علىّ و آل على

 شجاع عرصه‌ی دین بود و قاتل کفّار

سلام باد به عمّار، زاده‌ی حسّان!

 که داده بود خدایش ولایت از احسان

ز دودمان بنى طى که عمر خود طى کرد

 به دوستىّ علىّ و به یارى قرآن