دوستدار حسین (ع)، محبوب خدا
انسان فطرتاً خوبیها، زیباییها و فضیلتها را دوست دارد و در پی کسب آنها است. همچنین ضمن بیزاری از زشتیها و کژیها و رذیلتها، آنها را از خود دفع و دور میکند. بر اساس این گرایش فطری است که حب و بغض در انسان شکل میگیرد. ازآنجا که در نظر یک انسان موحد و دیندار، زیباترین و برترین موجود که مبدأ همه خیرات و فضایل است، خداوند بیهمتا است، بالاترین درجه محبت نسبت به او و سپس آنچه که مورد رضایت او است تعلق میگیرد.