در بخش پیشین به اسناد  تاریخی تعزیه اشاره شد در ادامه به بررسی متون می‌پردازیم: بعد از آن‌که بر اثر تأثیر فرهنگ شاهى و برخى عوامل دیگر پاره‌ای خرافات توسط جهّال و افراد مغرض در تعزیه‌ها راه یافت، امیرکبیر به میرزا نصرالله اصفهانى که تخلص (شهاب) را داشت سفارش نمود که دوازده مجلس تعزیه بنگارد و این نخستین اصلاحات در مورد تعزیه بود که از اواسط قرن سیزدهم صورت گرفت

در بخش پیشین انحرافات دروان خلافت عثمان را بیان کردیم و تلاش های حضرت علی علیه‌السلام را برای اصلاح امت اسلامی بیان کردیم و اکنون به ابعاد شخصیتی معاویه می پردازیم...

در قسمت قبل به بررسی اسناد وجود تعزیه پرداختیم و اینکه چطور از آن یاد شده است و در ادامه بیان می کنیم که

قریب دو و نیم‌قرن دسته‌های عزادارى محرم و مجالس روضه‌خوانی در کنار هم بودند تا این‌که در این زمان (عصر زندیه) هریک پیچیده‌تر و در عین حال پیراسته‌تر به‌عنوان منبع الهام تعزیه سرایان قرار گرفتند و به این ترتیب شکل نمایشى جدیدى به نام تعزیه به وجود آمد

در بخش پیشین به انحرافات در زمان دوخلیفه اشاره کردیم و در ادامه: به‌طور خلاصه آنکه عثمان، تمام سعى خود را بر آن گذارد تا طبق گفته ابوسفیان تمام مراکز حساس را به بنی‌امیه واگذار کند، معاویه را در شام تام الاختیار قرار داد، عبدالله ابن ابى سرح را در مصر گمارد و ولید را در کوفه و مروان را مشاور خود نمود.

 تعزیه، روایت حماسه‌ای مقدس اما خونین است که دو جبهه را به تصویر می‌کشد؛ یکى مسیر سقوط را طى می‌کند و دیگرى صعود به سوى عرشیان و قدسیان را پیش گرفته است. نبردى در آن ترسیم می‌گردد که در یک سویش شجاعت، ایمان و فداکارى قرار می‌گیرد و در طرف مقابل همه تزویرها و شقاوت‌های شیطان قامت راست می‌کند. سرانجام این صحنه‌ها پیروزى خون بر شمشیر را به تماشاگران می‌آموزد...

هر چه از عهد پیامبر بیشتر می‌گذشت، انحرافات اوج می‌گرفت و ظهور بیشترى می‌یافت در زمان عثمان این انحرافات بسیار زیاد و علنى شد، بدعت‌ها و جسارت‌ها و انحرافات او از دستورات الهى بیش از آن است که در یک کتاب ذکر شود، دوران عثمان، دوران عزت مخالفین پیامبر و ذلت صحابى بزرگ حضرت است.

وقایعی که بعد از شهادت امام حسین (ع) از کربلا تا مدینه برای اهل‌بیت (ع)  اتفاق افتاد خیلی بیشتر از آن است که بتوان بطور مختصر بیان نمود. همچنین بیشتر وقایع را ثبت نکرده­ اند و یا اگر ثبت شده به تاریخ دقیق آن اشاره نشده و به طور مطلق به محل وقوع آن اشاره رفته­ است

عوامل و دلایلی  باعث شد شمر، روزی جانباز جنگ صفین در رکاب علی (ع) و در نهایت یکی از فرماندهان سپاه عمر سعد باشد.

اگر روش عقلا و اندیشمندان را در عمل به خبر در پیش می‌گرفتند و هر خبرى که آورنده آن مورد اعتماد بود، قبول می‌کردند، همچنان که اکنون روش عملى همه فقها اسلام از شیعه و سنى چنین است و بعلاوه اگر می‌خواستند احادیث از اعتبار والایی برخوردار باشد، باشخصیت بی‌نظیری مانند امیرالمؤمنین على ابن ابیطالب مشورت می‌کردند؟! هم آنی که پیامبر اکرم در حدیث صحیح فرمود: على با قرآن است و قرآن با على است و این دو از یکدیگر جدا نمی‌شوند تا در حوض نزد من گرد آیند

یزید ابن معاویه از جمله حکمرانان بنی امیه است که نه تنها مورد لعن شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام است بلکه بزرگان اهل سنت نیز او را مورد لعن و نفرین قرار داده اند. آنچه در پی می آید دیدگاه شماری از نامداران اهل سنت درباره ی این شخصیت سیاه تاریخ است...