قرعۀ جان‌بازی دشت بلا
بر بنی‌هاشم چو دوران زد صلا
شد برون از خیمه، میر کارزار
یاور دین، ماه برج افتخار
چون که نوبت بر بنی‌هاشم رسید
ساخت ساز جنگ عبّاس رشید
مَحرم سرّ و علم‌دار حسین
در وفاداری، عَلَم در نشأتین
آسمان‌ها، سوگ‌وار کیستند؟
خیمه‌ها، چشم‌انتظار کیستند؟
باغبانِ غنچه‌های یاس کو؟
بچّه‌ها! آخر عمو عبّاس کو؟
شب، شب ایثار و عشق و شور بود
جنگ سخت تیرگی با نور بود
حقّ و باطل از دو سو بستند صف
آن طرف تیغ، این طرف سرها به کف
آتش از خورشید بر سر داشت دشت
لحظه‌ها سنگین و غمگین می‌گذشت
یک طرف هفتاد رخشاجان پاک
مهرورزان، دور ماهی تابناک
آمد آن سرخیل عشّاق الست
نزد شاه عشق با مشکی به دست
ناله‌ی «قَد ضاق صدری» ساز کرد
حضرتش را خوش سخن آغاز کرد
این‌که می‌آید ز شط، بی چشم و دست
رونق بازار مه‌رویان شکست
می‌رسد این‌گونه ماه عاشقی
بوالعجب‌راهی است، راه عاشقی
نزد شه آمد ابوالفضل رشید
گفت: بس تلخ است کامم، ای فرید!
گشتم از هستی ملول و سینه‌تنگ
نیستی می‌بایدم، دِه اذن جنگ
این حدیث از ساقی دشت بلاست
نفس را سیراب گر سازی خطاست
آن شهید تشنه‌لب، سقّای عشق
روز عاشورا در آن غوغای عشق
باز هم امشب دلم با صد امید
می‌رود سوی اباالفضل رشید
آن که آمد در وفاداری فرید
آن که مانندش دگر گردون ندید
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
