با ادب آمد به نزد پیر عشق
گفت کای فرمان‌روا و میر عشق!
رخصتم دِه تا سوی میدان روم
امر فرما کز پی فرمان روم
گر چه هر عضوی به جای خویشتن
با اهمّیّت بُوَد در مُلک تن
لیک هر عضوی چه از بالا، چه پست
در شدائد چشم دارد سوی دست
حضرت عبّاس شیر کارزار
دید بر اهل حرم چون کار، زار
گشت آن دریای غیرت، موج‌زن
نزد شاه آمد سوی جان باختن
مدّتی خاموش بودم از سخن
باز غم زد آتشی بر جان من
روز عاشورا چو شد در خیمه‌گاه
قحط آب از جور قوم کینه‌خواه
آمد آن سرخیل عشّاق الست
نزد شاه عشق با مشکی به دست
ناله‌ی «قَد ضاق صدری» ساز کرد
حضرتش را خوش سخن آغاز کرد
گفت: ای پشت و پناه و یاورم!
ای علم‌دار سپاه و لشکرم!
ای به هر غم، مونس و غم‌خوار من!
محرم راز و سپه‌سالار من!
باز شد آیینه‌ی دل، منجلی
جلوه‌گر شد نور عبّاس علی
قوّت بازوی دست کردگار
حیدر کرّار روز کارزار
حضرت عبّاس چون با صد شتاب
تاخت مرکب، سوی شط از بهر آب
دست را بر قبضه‌ی شمشیر داشت
صد هزاران شیر را نخجیر داشت
این‌که می‌آید ز شط، بی چشم و دست
رونق بازار مه‌رویان شکست
می‌رسد این‌گونه ماه عاشقی
بوالعجب‌راهی است، راه عاشقی
نزد شه آمد ابوالفضل رشید
گفت: بس تلخ است کامم، ای فرید!
گشتم از هستی ملول و سینه‌تنگ
نیستی می‌بایدم، دِه اذن جنگ
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
