به سنگفرش و به حوض و به آب دقت کن

به طرز نقش، به رنگ و لعاب دقت کن

ببین چه طور نشسته به محضر گنبد

به صحنۀ ادب آفتاب دقت کن

آمدی در خاک ایران، خاک ایران سبز شد از جنوب کشور من تا خراسان سبز شد

ردِّ پایت شد مسیر رودهای بی قرار هر کجا که آمدی حتی بیابان سبز شد

در حریم رضوی بار دگر شور عزاست

کعبه‌ی عشق، عزادار غم عاشوراست

جاری از دیده‌ی زوّار رضا اشک غم است

روشن اندر کف خدّام رضا شمع عزاست

نمره‌ی صندلی‌ام باز درآمد هشت است

ساعت رفتن من نیز به مشهد هشت است

همه جا مضربی از هشت و به تخت اعداد

آن که امروز نشسته است به مسند هشت است

در اوج غربت و غم زهر کینه یارش بود

میان حجره دلش تنگ گلعذارش بود

در آرزوی جوادش دمی قرار نداشت

به آخرین نفسش چشم انتظارش بود

میلم کشیده مژدۀ مهمانی‌ام دهند

جایی کنار یار خراسانی‌ام دهند

این بار می‌روم که بخواهم ز محضرش

یکبار هم اقامت طولانی‌ام دهند

نام تو را بردم زمستانم بهاری شد

در خشکسالی دلم صد چشمه جاری شد

بعد از زمانی که گدایی تو را کردم

دار و ندار من عجب دار و نداری شد

گلدسته‌های مرقدتان پایه‌های عرش

فانوس‌های ساحل بی‌انتهای عرش

بر ساحت ضریح تو انس و ملک دخیل

آیینه‌کاری حرمت کار جبرئیل

هم به دیوار بستگی دارد

هم به مسمار بستگی دارد

داستان دوبارۀ کوچه

به شب تار بستگی دارد

وصل کن این فراق را از دور

بر کۀ باتلاق را از دور

ضربانم رضا رضا شده است

بشنو این اشتیاق را از دور

من ندیدم که کریمی به کرم فکر کند  به چه مقدار به زائر بدهم فکر کند

 از شما خواستن عشق است، ضرر خواهد کرد  هر که در وقت گدایی به رقم فکر کند 

از شب میلاد تو این گونه حاصل می‌شود

ماه روز اول ذی‌القعده کامل می‌شود

گوئیا شأن نزولش می‌شود ایران ما

هر چه بر «موسی بن جعفر» سوره نازل می‌شود