حس می‌کنم در مرقدت عطر دعا را

عطر توسل‌های در باران رها را

آهم کبوتر می‌شود تا گنبد تو

می‌آورد فریادهای یا رضا را

من دربه‌در پنجره‌‌فولادم و دیری‌ست

بین من و آن پنجره دیوار زیاد است

گندم به کبوتر بدهم، شعر بگویم

آخر چه کنم؟ در حرمت کار زیاد است

شاه منی که مونس هر سال و هر دمی

شاهی ولی غریب‌ترین شاه عالمی

باران اشک، اذن ورود حریم توست

در هر کویر علت باران نم‌نمی

حیرت نکن از اینکه خرابم مقابلت

آخر همان که از ته دل دوست دارمی

خاک حرم رسید، دوا نیز داده شد

آب حرم رسید، شفا نیز داده شد

ما طور خواستیم، مقیم حرم شدیم

ما جلوه خواستیم، خدا نیز داده شد

خواستم تا شبی قلم بزنم

خط سرخی به روی غم بزنم

خواستم تا به یاری خورشید

در سیاهی شب قدم بزنم

تا که مخلوط عشق و عقلم را

باز از نو دوباره هم بزنم