آمدی در خاک ایران، خاک ایران سبز شد
از جنوب کشور من تا خراسان سبز شد

ردِّ پایت شد مسیر رودهای بی قرار
هر کجا که آمدی حتی بیابان سبز شد

می‌شود ردِّ تو را در نقشه‌ها ترسیم کرد
چون به هرجایی که باریده ست باران، سبز شد

خواستم دورت بگردم در خیابان رضا
تا که گفتم السلام از دور میدان سبز شد

در خیابانِ رضا پشت چراغِ قرمزش
بارها تا هشت خواندیم و خیابان سبز شد

بارها دیدم که مادر از زیارت آمد و
تاک پیر خانۀ ما در زمستان سبز شد

گندم پس مانده‌های کفترانت را شبی
ریختم در سفره، دیدم صبح از آن نان سبز شد

روضۀ انگور می‌آمد به گوشم من خودم
در شب سی صفر دیدم که ایوان سبز شد

***
دست در انگور بردی رنگ مشهد سرخ شد
بعد از آن خورشید هر صبحی که سر زد سرخ شد

گشت جدش رو سپید آن جا که با یک خوشه زهر
هشتمین پیغمبر آل محمد سرخ شد

مثل جدّش منتقم می‌خواست پس با این دلیل
تا همیشه پرچم بالای گنبد سرخ شد

مثل زهرا مادرش در اتفاق کوچه‌ها
رنگ رفتن شد کبود و رنگ آمد سرخ شد

***

در میان کوچه‌ها دستار بر سر زرد شد
دست بر در زد به سرعت چهرۀ در زرد شد

زهر از بس که قوی بود و امام از بس لطیف
زهر چون رد شد همه دیدند حنجر زرد شد

در غلاف و در مصاف، این گشت روضه، هرکجا؛
راویان گفتند حنجر، روی خنجر زرد شد

***

سرخ بود و زرد بود و مرد کم کم شد کبود
گفت یا زهرا رضا و بعد از آن دم شد کبود

با نبی و با حسن با یاعلی موسی الرضا
پیش غم‌های صفر ماه محرم شد کبود

گوییا رنگین کمانی می‌رود زیرا به زهر؛
هم سپید و سرخ و زرد این مرد شد هم شد کبود

***

از خراسان روضه خیلی دور شد یابن الشبیب
زهر وقتی قاطی انگور شد یابن الشبیب

اشک در چشمان آقا حلقه زد آنجا که گفت
حال و روز جدِّ ما ناجور شد یابن الشبیب

در هجوم تیر‌ها و نیزه‌ها گم شد تنش
در میان سنگ‌ها محصور شد یابن الشبیب

در میان علقمه عباس از بس تیر خورد
پیکرش چون کندوی زنبور شد یابن الشبیب

حرف حرفِ جنگ بود اما پس از عباس ما
حرف دشمن نیز حرف زور شد یابن الشبیب

آه زجرآورترین جای سفر آنجاست که
زجر، شب بر جستجو مٲمور شد یابن الشبیب

عمه هرجایی به دشمن رو نمی‌زد پیش زجر؛
در بیابان عاقبت مجبور شد یابن الشبیب