مرا از بند این دنیا رها کن

رها از این همه چون و چرا کن

دلم را زیر و رو کن با نگاهی

دلم را با نگاهی کربلا کن

در کوچه‌های روضه به اقبال می‌رسیم

داریم می‌رسیم، اگر کال می‌رسیم

یک ماه، نه دوماه، نه در گریه برحسین

داریم به نتیجۀ یک سال می‌رسیم

شدم اسیر غمی‌ جانگداز پشت سرت  و زنده‌ام به دو نذر و نیاز پشت سرت

یکی به نذر دوباره تو را بغل کردن و دوم اینکه شوم سرفراز پشت سرت

شام و سکوت و گریۀ خواهر بدون تو

آمد غروب و یک شب دیگر بدون تو

اوقات عمر من همه با تو به سر شده

سخت است بین اینهمه لشگر بدون تو

وقتی به روی نیزه سرت می‌شود بلند آه از نهاد دور و برت می‌شود بلند

زینب مقابل سر تو می‌خورد زمین گرچه دوباره پشت سرت می‌شود بلند

ای همسفر قرار تو باور نکردنی است من، اربعین، کنار تو، باور نکردنی است

با نیمه جان مانده خودم را رسانده‌ام اینجا، سر مزار تو، باور نکردنی است

پیچیده در تمام جهان ماجرای تو برداشته زمین و زمان را صدای تو هل من معین غربت میراث مادری تکرار می‌شود وسط ماجرای تو

از بقچۀ قدیمی ترمه برای تو رفتم که طاق شال عزا را بیاورم حال دل شکستۀ من خوب می‌شود از زیر تیغه‌های علامت که بگذرم

یا محول دل من رنگ جلا می‌خواهد مس جان می‌دهد و شمش طلا می‌خواهد خلق از دست شما عیدی خود می‌طلبند باز این بنده‌تان کرببلا می‌خواهد

باب لهوف گریه و باب تو سوختن این نعمت است در تب و تاب تو سوختن

عالم خراب، حال من از آن خراب‌تر حق است پای حال خراب تو سوختن

داری هوای هیئت‌مان می‌کنی حسین لبریز از فضیلت‌مان می‌کنی حسین

داری به سمت هیئت‌مان گام می‌زنی دل آشنای غربت‌مان می‌کنی حسین

دست بر سینه فرود آمد و دم خوشبو شد اشک از چشم برون آمد و غم خوشبو شد

نوحه‌‌های دودمه تاب ز هیئت بردند غم که روی جگرم ریخت، دلم خوشبو شد