بازم اندر هر قدم، در ذکر شاه                                 

از تعلق گردی آید سد راه

پیش مطلب، سد بابی می‌شود                                      

چهر مقصد را، حجابی می‌شود

هیچ می‌دانی تو ای صاحب یقین                              

چیست اینجا سر خرق آستین؟

آستین وهم او را، خرق کرد                                   

حق و باطل را، براو، فرق کرد

باز دارم؛ راحت و رنجی به‌هم                                   

متحد عنوانی از شادی و غم

 نازپرور نو عروسی هست بکر                                  

مر مرا در حجلۀ ناموس فکر

آن شنیدستم یکی ز اصحاب حال                              

کرده روزی از در رحمت سؤال

کاندرین عهد از رفیقان طریق                                 

رهروان نعمت اللهی فریق

باز از میخانه، دل بویی شنید                                   

گوشش از مستان، هیاهویی شنید

دوستان را رفت، ذکر از دوستان                              

پیل را یاد آمد از هندوستان

باز لیلی زد به گیسو شانه را                                    

سلسله جنبان شد این دیوانه را

سنگ بردارید ای فرزانگان                                      

ای هجوم آرنده بر دیوانگان

آن مشت آب

اگر به لب‌ها می‌رسید

تاریخ چه می‌کرد

بی‌عشق؟

انگار عالم بار دیگر جان گرفته   

شادی مجال غم از این و آن گرفته

از ابر رحمت بازهم باران گرفته   

سردار خوبی‌ها سر و سامان گرفته

حنجره­‌های زخمی

آوازهای شکسته

لب‌های تشنه در نیزه باران آفتاب

شطی از عطش

فوّارۀ  سرخ

آسمانی از کبوتر در پرواز

چو برقی از نیام باد آمد

ز قعر آهن و پولاد آمد

فراتی می­‌خرامد در خروشش

به صحرا جوش جوشن شد ز جوشش

گل سرخ و سپید کوچک ما

اصغر ما شهید کوچک ما

ارتفاع حماسه را تیغ است

جنگجوی رشید کوچک ما

پنجه بر ابر می‌­سایید

تا خوشه‌­های رطب را

آب دهد