در شب هفتم امام حسین (ع) با عمر سعد ملعون ملاقات و گفتگو کردند

در روز ششم محرم در صحرای کربلا جمعی به یاری جبهه حق و جمع بسیاری به یاری جبهه باطل شتافتند و در این میان کفه ترازو به نفع جبهه‌ای سنگینی می‌کرد که امام حسین (ع) برای محو کردن آن قیام کرده بود ... یعنی جبهه باطل
 

عمر بن سعد نامه‌ای بدین مضمون از عبیدالله دریافت کرد که: با سپاهیان خود بین امام حسین (ع) و اصحابش و آب فرات فاصله بینداز، به طوری که حتی قطره‌ای آب به امام (ع) نرسد،‌‌ همان گونه که از دادن آب به عثمان بن عفان خودداری شد! عمر بن سعد پانصد سوار را در کنار شریعهٔ فرات مستقر کرد. 
یکی از آن‌ها فریاد زد:‌ ای حسین!... به خدا سوگند که قطره‌ای از این آب را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی! 

در شب ششم جناب حبیب بن مظاهر اسدى با اذن امام حسین (ع) براى آوردن یاور و کمک، به قبیله بنى اسد رفت

 یکی از عوامل اصلی و بسیار مهم در بسیج مردم کوفه و شام علیه امام حسین (ع) صدور چنین فتوایی از شریح قاضی بوده است

عمر بن سعد یک روز بعد از ورود امام حسین (ع) به کربلا، یعنی روز سوم محرم، با شش یا نُه هزار سوار از اهل کوفه وارد کربلا شد و عروه بن قیس احمی را نزد امام فرستاد و گفت: از او بپرس برای چه به این سرزمین آمده و چه می‌خواهد

در این روز امام حسین (ع) براى بزرگان کوفه نامه‌اى نوشتند و آن را به قیس بن مسهر صیداوى دادند

ورود امام حسین (ع) به کربلا در روز دوم محرم‌الحرام سال شصت و یکم هجرت بوده و چون به آن زمین رسید پرسید که این زمین چه نام دارد؟ عرض کردند کربلا می‌نامندش، چون حضرت نام کربلا شنید فرمودند:

اّلّلهُمَّ اِنّ اَعُوذُبِکَ مِنَ الْکَرْبِ وَالْبَلآءِ

    در روز اول محرم هنگامی که شبیب نزد امام رضا (ع) می‌رسد ایشان از مصیبت بزرگ جدشان برای او می‌گوید

واقعه حَرّه، نام واقعۀ برخورد خشونت‌آمیز لشکر شام به فرماندهی مسلم بن عقبه با قیام مردم مدینه است