گواهش همین شب های جمعه......

سحر دوشنبه، نسیم نام شما، از خاک بلندم می کند تا آستانه ی آسمان....
 

من دیر رسیدم. شبیه حضرت عباس می‌خواست به میدان برود. حتی از «حر» هم دیرتر رسیده بودم! اما گویا هنوز هم دیر نشده بود.
شبیه شمر با کلاه خود و شمشیر و زره، در میدان جولان می داد و وقیحانه به قصد خود اعتراف می‌کرد. سمت راست میدان، اهل حرم و سبزپوشان ایستاده‌اند. و سمت چپ، سرخ پوشان. چقدر نزدیک و چقدر دور! مشکل بود تا باور کنم که این جا کربلا و امروز عاشورا است؛ ولی شبیه بود!
شبیه حضرت عباس از امام اذن میدان می‌خواست. اما در زمینه شور می‌خواند و شبیه عباس با شور پاسخ می‌داد؛ اما سرخ پوشان همه خارج از دستگاه و بی تحریر می‌خواندند.
من خیلی دلم می خواست امام را ببینم؛ اما دور بود و چهره اش را خوب نمی دیدم. امام با دست مبارک، بر تن شبیه عباس کفن پوشاند. شبیه عباس برق آسا به قصد آب بر اسب جست. اسب بال گرفت و تماشاگران غوغا کردند.

در بسیاری از اخبار و مطالبی که بر روی سایت ها درباره کربلا منتشر می‌شود از تصاویری بسیار قدیمی استفاده شده است که با وضعیت فعلی این شهر بسیار متفاوت است. موردی که معلوم نیست چرا اصحاب رسانه نسبت به آن بی دقت هستند.

آن‌جا هم ایستاده بودی و می‌نگریستی...

شهر رسول خدا (ص) و خانه نزول آیات تطهیر؛

 حمله مردانی از جنس کفر و کینه و مادری تنها؛ گوش و گوشواری خونین؛ صورتی نیلی؛ بازویی کبود و پهلویی شکسته...!

فضیلت، آثار و برکاتى که در روایات براى تربت حسینى نقل شده، براى هیچ تربتى و قطعه‌اى از قطعات زمین نقل نشده است. خاک کربلا قطعه‌اى از بهشت است که خداوند قادر متعال به واسطه قدردانى از فداکاری آن امام در راه دین، در آن خاک، برکت و فضیلت و شفا قرار داد. 

رجعت یکی از اعتقادات مسلم شیعه است. طبق روایات معتبر شیعه، امام حسین (ع) نخستین کسی هستند که به همراه اصحاب خویش رجعت می‌کنند. ایشان مدت طولانی در زمین زندگی می‌کنند و از قاتلین خود، انتقام می‌گیرند.

در یکی از روزهای ماه جمادی الثانی سال 71 ه ق ابراهیم پسر مالک شتر (ره) به شهادت رسید. او به حمایت از مختار ثقفی به خونخواهی امام حسین (ع)  قیام کرد. از زندگی ابراهیم پیش از پیوستن به مختار اطلاعات دقیقی در دسترس نیست. او پس از شهادت مختار ثقفی به پسر زبیر پیوست و در جنگ با سپاه عبدالملک بن مروان به شهادت رسید.

در این روز در سال 116 ه.ق جناب ابوالحسن سلطان على فرزند امام باقر (ع) در اردهال کاشان به شهادت رسید. علت حضور ایشان در کاشان به واسطه درخواست اهالی چهل حصران و فین کاشان به امام باقر بود زیرا که نیاز به راهنمایی و تعلیم احکام داشتند. حضرت مدتى در جاسب و خاوه مشغول هدایت مردم بودند که سرانجام با یارانشان به جنگ با کفر پرداخت و پس از رشادت‌های فراوان در دره ازناوه با یاران باوفایش به شهادت رسید.