ابن ملجم مرادی در نوزدهم ماه رمضان با شمشیری زهر آلود بر فرق مبارک امیرالمؤمنین ضربت زد که بر اثر آن امام علی (ع) به شهادت رسید. امام حسن (ع) بعد از شهادت پدر بزرگوارشان ابن ملجم ملعون را با یک ضربه شمشیر قصاص و او را رهسپار جهنم کرد.

در بیست و یکم ماه رمضان پس از شهادت امام علی (ع) مردم با امام حسن (ع) بیعت کردند. ایشان بعد از شهادت پدر بزرگوارشان رهبری امت اسلامی را بر عهده گرفتند.

در نوزدهم ماه رمضان در مسجد کوفه با شمشیرى مسموم بر فرق مبارک امیرالمؤمنین (ع) ضربت وارد شد. سه روز قبل از این اتفاق امیرالمؤمنین (ع) در خواب پیامبر (ص) را دیدند و آن حضرت به نزدیک شدن ملاقاتشان در بهشت به امیرالمؤمنین (ع) بشارت دادند. در نوزدهم رمضان در مسجد کوفه هنگامی که امیرالمومنین (ع) در رکعت اول سر از سجده برداشتند ابن ملجم لعنه الله حمله کرد و شمشیر او فرق مبارک آن حضرت را شکافت و محاسن شریفش به خون فرق مبارکش خضاب شد.

در چنین روزی عایشه دختر ابوبکر به دست معاویه کشته شد. او در طول حیات همواره رفتار نامناسبی با پیامبر (ص) و اهل بیت ایشان داشت. جنگ جمل و کشته شدن مسلمانان زیادی در این واقعه به واسطه فتنه انگیزی‌های او بود.

در چنین روزی امام حسین (ع) جناب مسلم (ع) را به سفیری خود به کوفه فرستاد. مسلم بن عقیل (ع)، یکى از درخشان‌ترین چهره‌های نهضت حسینى بود که براى ارزیابى زمینه قیام، به وسیله امام حسین (ع) به کوفه اعزام شد.

در چنین روزی مختار ثقفی به درجه شهادت نائل شد. مصعب بعد از به شهادت رساندن مختار، دستور داد همسر او را دستگیر کنند. بعد از دستگیری از او خواستند تا از مختار برائت جوید اما عمره که زنی مؤمنه بود از این کار سر باز زد و سرانجام به دستور مصعب گردن او را زدند.

در چنین روزی پیامبر (ص) یار و حامی دیرینه خود، حضرت خدیجه کبری (س) را از دست دادند. سابقه‌ی خدمات ایشان به اسلام و پیامبر (ص) غیر قابل وصف است اما در فضیلت آن حضرت همین بس که والده مکرمه حضرت صدیقه طاهره (س) هستند و همه نسل فرزندان پیامبر (ص) به ایشان منتهى می‌شوند.

در چنین روزی در سال 60 هجری قمری نامه‌های اهل کوفه به دست امام حسین (ع) رسید. وقتی خبر هلاکت معاویه به مردم کوفه رسید در مورد یزید به تردید افتادند و احساس خطر نمودند. در این هنگام آن‌ها باخبر شدند که امام حسین (ع) از بیعت با یزید خودداری کرده و به مکه رفته است. از این رو، شیعیان در صدد دعوت ایشان به کوفه بودند.

در سال 201 ه ق بعد از آنکه امام رضا (ع) به اجبار مأمون ولایتهدی او را پذیرفت، به دستور مأمون سکه‌هایی به نام امام رضا (ع) در سرزمین‌های اسلامی ضرب شد. روی سکه‌های ضرب شده عبارت «امیرالرضا ولیعهد المسلمین علی بن موسی بن علی بن ابیطالب» درج شده است.

در چنین روزی زیاد بن ابیه به هلاکت رسید. معاویه برای جلب رضایت زیاد او را برادر خود خواند زیرا پدر زیاد از کثرت معلوم نبود. زیاد بعد از برادرى با معاویه برائت از حضرت امیرالمؤمنین (ع) و قتل شیعیان على بن ابى طالب (ع) و غارت اموال آنان را شروع کرد. او از هیچ تلاشی در جهت آزار و اذیت شیعیان کوتاهی نکرد تا آنکه که مورد لعن امام حسن (ع) و شیعیان قرار گرفت و بعضى امیرالمؤمنین (ع) را در خواب دیدند که او را نفرین کرد و آن ملعون به مرض طاعون مبتلا شد و به درکات جحیم واصل گردید.