امام حسن (ع) و امام حسین (ع)، در زمان خلافت پدرشان، همواره جزو اولین کسانی بودند که به یاری آن حضرت می شتافتند و وی را یاری می کردند. آنها در تمام نبردها کنار امیرالمومنین بودند و از هیچ تلاشی برای حفظ اسلام دریغ نمی کردند. امیرالمومنین (ع) نیز همواره تلاش می کردند این دو فرزند خویش را به دیگر اصحاب به عنوان جانشینان خود معرفی کنند و مقامات آنان را برای مردم بازگو کنند.

این مقاله قسمتی از پرونده «پدرانه؛ پرونده امیرالمومنین و امام حسین (ع)» است.

 تو همان (یکی بود) اول قصه هایی...

گفتم :تا کربلا چقدر راه است ؟

گفت : چند لحظه !

 حضرت مهدی دوازدهیم امام شیعیان است. امام مهدی از سال‌های آغازین زندگی‌اش درغیبت است و ظهورى نخواهد داشت تا آنگاه که خداى متعال فرمان دهد، که پس از مدت طولانى و قساوت دل‌ها و پر شدن زمین از ستم است. در متن ذیل به بررسی زندگی و هاله‌ای از عظمت شخصیت ایشان پرداخته‌ایم که شامل موضعاتی از قبیل ماجراى شب ولادت، امام در آغوش پدر، القاب ، اوصاف ، مادرایشان، ایام پس از ولادت ، غیبت صغرى، پایان غیبت صغرى و وظایف زمان غیبت کبرى است.

وقت خاموش کردن شمع هاست. باید چراغ به دست بگیریم و در این تاریکی به دنبال تو بگردیم: کجایی ای یوسفِ حُسن؟!

 همین‌جا، همین‌لحظه، در‌همین مکانی که هستم دستم را در دستانت می‌گذارم و می‌دانم این تو هستی که مثل همیشه، پدرانه من را قبول می‌کنی.

من برگشته‌ام آقا جان!

قرآن، ماندگارترین اثر وحیانی در بیست و سوم ماه مبارک رمضان نازل شده است. ماه رمضان ماه پربرکتی است که در آن قرآن نزل شده است. در این شب تمام قرآن یک‌باره بر قلب پیامبر اکرم نازل شده است.

امیرالمؤمنین (ع) در شب بیست و یکم ماه رمضان به شهادت رسید. در آن شب حضرت لب به هیچ خوردنی و آشامیدنی نزد، و لب‌هاى مبارکش به ذکر خدا حرکت می‌کرد. بعد از وداع با همگان بدن خود را به طرف قبله کشیدند و فرمودند: «اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله» و چشمان مبارک را بستند و بهشت را به قدوم خویش مبارک فرمودند.