عزاداری، هدف یا وسیله؟
تحریریه سایت تخصصی امام حسین علیه السلام
عزاداری در مصیبت امام حسین علیهالسلام، یکی از اعمال عبادی است که نه تنها واسطه تقرب و توسل به امام حسین (ع) است، بلکه این عمل خودش نیز موضوعیت دارد که مورد تاکید ائمه بودهاست.
عزاداری در مصیبت امام حسین علیهالسلام، یکی از اعمال عبادی است که نه تنها واسطه تقرب و توسل به امام حسین (ع) است، بلکه این عمل خودش نیز موضوعیت دارد که مورد تاکید ائمه بودهاست.
در لحظات آخری که امام حسین (ع) از اسب به زمین افتاده بودند. شمر به سمت خیمه های امام حسین حمله کرد و حضرت آخرین کلمات و سخنان خود را به لشکر عمر سعد گفتند.
در روایتهایى که از معصومین علیه السلام به ما رسیده سرزمین کربلا جایگاه و اهمیت خاصى دارد و از آن با احترام خاصى یاد شده است.
در مقالۀ منحصر به فردی که در پیش رو دارید نویسنده پس از اشاره به روایتهاى یاد شده، تلاش کرده است که با ریشه یابى لغت «کربلا» و یافتن معادلهاى آن در زبانهاى شرق باستان، جایگاه تاریخى این سرزمین را نشان دهد.
«هر امامی بر گردن دوستان و پیروانش عهد و پیمانی دارد و وفای به این عهد، با زیارت قبر آنان ممکن است. و کسی که به شوق زیارت آنها و با تصدیق به فضیلت آنها بهسوی قبور آنها برود مورد شفاعت ائمه در قیامت قرار میگیرد.»
حمد خدایی را سزاست که این بیت را به برکت قدوم پدر او (اشاره به امام حسین «علیه السلام») شرافت داد.
بیتی که تا دیروز خانه خدا بود و امروز به این شرافت (امیر المومنین «علیه السلام») قبله گردیده است.
ای کافران فاجر و فاسق!
آیا راه را برای ادامه حج امام نیکان مانع میشوید؟
بچهها! آهای ملت!
بالا میرفتیم پایین میآمدیم، افضل اعمال شب نیمه شعبان زیارت اباعبدالله (ع) بود.
حادثه عاشورا را میتوان یکی از مهمترین اتفاقات قرن اول هجری دانست که باعث حفظ اسلام از انحرافات شد. انحرافاتی که میتوان ریشههای آن را در سقیفه دنبال کرد و اگر این اتفاق نمیافتاد، ممکن بود از اسلام جز نامی باقی نماند.
صبح زود با نجف و مرقد امیرالمؤمنین (ع) به این امید خداحافظی کرده بودیم که رهسپار کربلای سیدالشهدا (ع) هستیم، پس از ساعتی طی مسافت به منطقه مسیّب رسیدیم که از دو جهت با اهمیت است یکی اینکه دو طفلان جناب مسلم محمد و ابراهیم که مظلومانه شهید شدند، در آن دفناند و دیگر آنکه مسیب نوید ورود به کربلا است اما مقداری که از مسیب به سمت کربلا حرکت کردیم خبردار شدیم:
نفس نفس زنان بر حضرت (ع) وارد شد. پهنای صورتش از قطرات اشکش خیس شده بود. از حال آشفته و نفس نفس زدنش معلوم بود که تمام راه را دویده تا خود را به امام (ع) برساند. امام (ع) با نگاهی سرشار از مهربانی علت گریه کردنش را پرسیدند.
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×