از افرادی که در تاریخ دارای قدرت عظیمی بود و بزرگان پیرامون او بسیار سخن گفته اند، ابراهیم بن مالک اشتر می­باشد که در این مقاله به آشنایی بیشتر با این شخصیت (پسر مالک اشتر)، آن مرد رزم آور و شجاع سپاه امیرالمومنین علیه السلام می­پردازیم

دهخدا درباره‌اش این گونه می‌نویسد: «سنگ افسانه‌ای که غم‌های خویش بر آن شمردندی...» 

می‌نشستند و یکی یکی سرِ زخمِ غم هایشان را برایش باز می‌کردند و نشانش می‌دادند؛ اما این تمام ماجرا نبود.

معین در فرهنگ فارسی‌اش توضیح می‌دهد «...و غمخوار آنان بود...» زخمِ های باز شده را، یکی یکی می‌دید، می‌شنید و برایشان مرهم بود!

صدای زنگ اشتران در دل صحرا پیچیده است. چه آرام و صبور قافله نور به سرزمین نور می‌رود.

اگر دوست یا عزیزی را در حادثه‌ای از دست بدهیم، در غم و ماتم او با لباس سیاه حتی ماه و سال را سپری می‌کنیم. در حالی که آن‌چه از خوبی‌ها به ما رسیده از دین و مذهب اثنی‌عشری، حلال‌زادگی، آداب و سنن، یادگیری احکام، آشنا شدن با خدا و قیامت، حسن سلوک و ادب، همه از برکت عاشورای امام حسین (ع) است.

مظلومیت آن چنان بر وجود تو سایه افکنده که یادت بی‌اراده و ناگزیر، آتش بر خرمن وجود می‌افکند و خاطره‌ات بغض را در گلو می‌شکند.

باولادتت اگرچه جهان معنا گرفت، هدف و غایت آفرینش تحقق یافت و فضیلت، جامه تجسم پوشید.

با ولادتت اگرچه راز سر به مهر پاکی و عصمت گشوده گشت و چشم زنان جهان از ظلمت فقدان اسوه و الگو، به نور خیره کنندهٔ وجود نمونه و بی‌همتای تو روشنی یافت.

با ولادتت، اگرچه پارسایی تولد یافت، نجابت جوانه زد، عشق شکوفه کرد، فداکاری جان گرفت، مادری و زن بودن افتخار شد و رایحهٔ ایثار در جهان پیچید...

مقاله پیش رو به بررسی جایگاه گریه بر سیدالشهدا (ع)در مصادر روایی اهل تسنن پرداخته و در ادامه به برخی از روایات موجود در منابع شیعی نیز اشاره شده تا در پرتو این بحث، اصالت جایگاه گریه بر سیدالشهدا در متون دینی به روشنی اثبات گردد.

شاید ندانیم قبرتان کجاست!
شاید ساختن حرم برایتان از دست فرزندانتان بر نیاید؛
اما بنامتان، صحن که می‌توانیم بسازیم!
صحنی بسازیم، تا به یادتان باشیم
و چه جایی بهتر از نجف...

چون ستاره وجود تو دمید، هنگامی که رایحه و عطر تو در آسمان پیچید، درست همان زمانی که در آغوش پیامبر (ص) با نگاهت دل از او می‌ربودی، تو را شناختم. تا تو را دیدم، تا شمیمت به مشامم رسید و تا صدایت راشنیدم؛ عاشقت شدم.

محرم ماه اشک و گریه و غم اهل بیت علیهم السلام است. محرم ماه «بلی» گفتن به «ألست أولى بکم‏» در غدیر است. محرم هنگام «َ لَأَبْکِیَنَّ لَکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما» است. محرم ماه ابراز محبت شیعه به مقام ولایت و امامت ائمهٔ هدی (ع)است. ماه اشک و عزاداری، ماه شیعه برای محبت، ماه کربلا و جلوهٔ آن، ماه مقتل و سینه زنی، ماه احقاق حق است.

محرم را احرامی باید....

 محرم می‌آید و ماه حسین علیه السلام طلوع خواهد کرد! بیایید حسینی شویم، و برای حضور در ماه کربلا روح و جسم خود را آماده کنیم.