حاملان سرهای شهدا در اولین منزل جهت استراحت بار انداختند، با سر مقدس به بازی و تفریح مشغول شدند و مقداری از شب را به عیش و نوش گذراندند...

امام سجاد (ع) در میان مردم اهل کوفه سخنانی را بیان داشتند که در مقاله زیر آورده شده است.

گرما بیداد می‌کند.

حالا که بیشتر با محیط خانه‌ام عیاق می‌شوم درمی‌یابم که جنس خانه‌ام از خاک است و جنس سقف خانه‌ام از سنگ. خانه‌ام کلبه است و کلبه‌ام محقرانه. دو متر در یک متر.

خیر! هیچ دلیل مستدل تاریخی بر این قضیه وجود ندارد، اما به فرض درست بودن هم چه مشکلی دارد؟ آیا با علم امام حسین علیه السلام به یاد سیدالشهداء علیه السلام می افتیم یا حضرت مسیح؟

پاسخ سوال خود را در ادامه ببینید..

بعد از ورود اسرا به شهر کوفه و پس از صحبت های عمه اش زینب (س) لب به سخن گشود و چنین کوفیان را سرزنش کرد:

اما بعد ای کوفیان! ای اهل نیرنگ و فریب! ما خاندانی هستیم که خداوند شما را به ما آزمود و ما را به شما.

کم‌کم راه می‌افتند مجلس یزید از قبل برای ورود کاروان آماده شده است. فریاد جارچی‌ها همه جای شهر را پر کرده است. شهر را آذین بسته‌اند و همه در میدان منتهی به دروازه جمع شده‌اند.

دیگر سر آهنگران شامی و کوفی خلوت شده؛ بازار نعل زنان کساد است و مشتری نیزه‌ها و خنجر‌ها هم تمام شده‌اند و حالا جلوی چشمان زینب بر سر گوشواره و انگشتر چانه می‌زنند.

حالا همراه کاروان دردهای بنی‌هاشم، همراه سرهای سربلند عاشقان عاشورایی همراه پای‌های پرآبله‌ی کودکان نینوایی، همراه امام غریب، امام وارث خون شهید، همو که اشک‌هایش تا لحظه عروج ، یادآور غربت بی‌نظیر تو بود از کربلا راهی تمامی عصرها می‌شویم . تا از تو بگوییم تا بر تو بگرییم تا با تو بمانیم تا با تو بمیریم . یا اباعبدالله.

هر یک از معصومین (ع) مأمور بودند که به تکالیف مخصوصشان که در نوشته‌هایی بر پیامبر اکرم (ص) نازل شده بود عمل کنند. بخصوص بعد از این‌که از سرگذشت انبیا و سختی‌های آنان در زندگی‌شان و تحمل آن‌ها آگاه شدیم جایز نیست که در چنین اموری بر ائمه (ع) اعتراض شود.