طبعم امشب میل کوی یار کرد

دیده را از خواب خوش بیدار کرد

روح اندر تن به پرواز آمده

طبع من با روح دمساز آمده

چه کردی ای فلک با آل زهرا

کنی آواره اندر کوه و صحرا

یکی را بر جنازه می‌زنی تیر

یکی را سر جدا سازی ز شمشیر

بهر ذرات بشر روز الست

ساقی وحدت بدش جامی به دست

ساغری پر بود از عشق خدا

باده خواران را همی می‌زد صدا

قول حسینی شنو راه مخالف مرو

راست برو تا حجاز خصم عراقی مشو

من حسینی مذهبم ای یار من

یافته تعظیم از خلق حسن

علم تو باشد همه از قیل و قال

و آن من میراث من از جد من

هر دل که به ذوق سرمدی خواهد بود

در دایرهٔ محمدی خواهد بود

آن یار که مذهب حسینی دارد

او طالب سرّ احمدی خواهد بود

هر که ز اهل عباست تابع آل عباست

منکر آل رسول دشمن دین خداست

دوستی خاندان درد دلم را دواست

جان علی ولی در حرم کبریاست

می عشقش به شیر مردان ده

دُرد دردش به دردمندان ده

ساقیا دست ما و دامن تو

ساغر می به دست یاران ده

بیا ای صوفی صافی می جام صفا درکش

بیاور دُردی دردش به امید دوا درکش

حریف بزم رندان شو چرا مخمور می‌گردی

ز دست ساقی باقی می جام بقا درکش

گر خدا را دوست داری مصطفی را دوست دار

ور محب مصطفائی، مرتضی را دوست دار

از سر صدق و صفا گر خرقه‌ای پوشیده‌ای

نسبت خرقه بدان، آل عبا را دوست دار