وقتی ز دل یکدله‌ام صد دله می‌رفت
دیدم که دلم همره یک قافله می‌رفت
چون پای دلم همسفر قافله می‌شد
از این دل شوریده زبانم گله می‌رفت
ماهی سرخ تنگ بلور محرمیم!
ما صید عاشقانۀ تور محرمیم
با گریه بر شما به خدا بانمک‌تریم
تا صاحب دو چشمۀ شور محرمیم
ای آب! باید بعد از امروز، از شرم، چشمت کور باشد
این ماهیِ کوچک چگونه، در پنجۀ ساطور باشد؟
چشم انتظار طفل من نیست، آسیه‌ای در ساحل نیل
گهوارۀ داغش قرار است، طعمه برای تور باشد
آسمان در آتش سوخت، با زبانه‌ای کوچک
لحظه‌ای که سر افتاد، روی شانه‌ای کوچک
تازه شد دهان تیر، شعبه شعبه لب تا لب
چید از درخت نور، نوبرانه‌ای کوچک
این پرندۀ بی پر، تازه بال واکرده
روی نیزه می‌سازد، آشیانه‌ای کوچک
شبی کابوس صد سرنیزه دیدم
شبی مهتاب را بر نیزه دیدم
به خود گفتم که بی‌عباس گشتم
که بر حلقوم اصغر نیزه دیدم
بجوش ای خون که شد تعبیر خوابم
به خون افتاده ماه و آفتابم
تو و شرم از لبان اصغر، عباس
من و شرم از دو چشمان ربابم
تا طفلی می‌گه آب گریه‌م میگیره
من از اسم رباب گریه‌م میگیره
همیشه وقتی «بابا آب داد»و
می‌خونم تو کتاب گریه‌م میگیره
باد می‌آید و مهتاب به هم می‌ریزد
چهرۀ ماه تو در آب به هم می‌ریزد
اینکه رود است و پریشان شدنش جا دارد
با سر انگشت تو مرداب به هم می‌ریزد
به قربان پیراهن کوچکت به زخم عمیق تن کوچکت
به زخمی که بر دوش بابا شکفت بر اندام بی جوشن کوچکت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
